Zelfs toen je dacht dat de nacht niet zwarter kon
gingen de lichtjes uit
leek het net alsof de sterren
Hadden besloten een andere weg te kiezen
Leek het maanlicht het wolkendek niet meer te kunnen breken
Zelfs toen je dacht dat de nacht niet duisterder kon
gingen de vlammen doven
leek het alsof de hele wereld zwart werd
En er niets overbleef dan zwarte ruis
en zelfs dat stopte na verloop van tijd
Zelfs toen je dacht dat al je lichtpuntjes vertrokken waren
er geen eind meer leek te komen
aan een geweven zwarte deken van pijn, angst, woede en haat
Kon ik je geen licht geven
wel een hand
Ik weet waar je heen gaat.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten