Zwaaiend met een mes heeft hij zijn zin gekregen, aan elkaar geregen woorden stoorden hem niet eens terwijl hij wegliep, doorliep, uitsliep en riep, ik heb mijn zin ik twijfel niet, wie twijfelt heeft toch enkel verdriet, dus ga met me mee en loop tevree zon in de rug en hoog dat hoofd, je krijgt wat ik je heb beloofd, een ketting van woorden....
Jip
1 opmerking:
wat klinken je gedichten allemaal droevig... ben je wel gelukkig?????
Een reactie posten