Ik kan niet harder leven dan de stenen in mijn buik
Ik kan niet meer genieten van de geuren die ik ruik
Ik leef met volle teugen, uit een leeggedronken kop
Ik verlies de wedstrijd van het kunnen, en toch geef ik niet op
Ik wandel op de paden die niet begaanbaar zijn
Ik weef een witte deken, van zijde o zo fijn
Ik speel met licht en leven
Ik neem meer dan ik kan geven
Toch sta je met uitgestoken hand
om mij te vangen... langs de kant.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten