Vriendschap

Jij was de vriend
die ik nooit had verdiend
Je brak me, ga maar na
Mijn nee was immers toch jouw ja
En met uitgestoken hand
stond ik vragend aan de kant
Wit en bleek
terwijl jij niet keek
en deed wat je het liefste deed
De ander daarbij steeds vergeet.
Je speelde spelletjes met mij
en ik dacht steeds dat gaat voorbij
Als jij huilde deed ik mee
Was jij gelukkig, ik tevree
Jij was de vriend die deze naam
gebruikte als een open raam.
Je kroop er door je deed hem dicht
of smeet hem open in mijn gezicht
Je nam me mee en liet me staan
Ik liep of rende achteraan
Je was mijn vriend mijn beste vriend
Dat had jij enkel nooit verdiend.
Ik was er zo
en voor de show
Voor iedereen
en jou alleen
De vriendschap kon ik niet meer aan.
Ik sluit je nu, ik moet nu gaan

Jip