Ik hoorde de pijn van een 1000 oorlogen in zijn stem
Toch heeft hij ze wel gevochten, maar ze vochten niet met hem.
Zij vochten om het vechten, om de regels, om het even
Hij vocht ze voor het bestaansrecht, hij vocht ze voor het leven.
Hij woog ze met zijn handen, elke aanval, elke slag.
Zij lieten het belopen tot het einde van de dag
Zij dronken tot de sterren in een dwaas dronkenmanslief
Terwijl hij in zijn dromen, niet zijn vijand nog verliet.
Hij schreef aan moeders van te vroeg gevallen zonen.
Hoe hij hun moed zou gaan belonen.
Zij begroeven graf na graf,
en schampte vinnig over laf.
Nu staat hij aan de kant, is verwonderd over 1000 jaar
Droomt gezichten, ogen, kreten. Oprechte strijd is nimmer klaar.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten