Waarom

Waarom
is het waarom
der dingen zo groot
als
de kans dat het waarom
elke glans verliest
als het daarom
uiteindelijk
vol in het licht
het waarom
overschaduwde
met naakte waarheden
bedekte leugens
ritmes en reden
wanhoop en pijn
Waarom kan het waarom
geen eenvoud meer zijn
In dagen
in nachten
in hoogmoed
en val
Maar waarom is waarom
om de vraag
Bovenal

Jip

Weer een dag

Ik denk dat vandaag
er een dag is gekomen
waar ik ook ga,
verstopt in de dromen
Wolken van geel
wisselen plaats in het blauw
een plekje voor mij
en een plekje voor jou
Een hand op mijn schouder
een vederlichte hand
niet eens op gevoel
zelfs puur op verstand
Als mijn ogen sluiten
en de dag is gedaan
Maak is zachtjes zin
om morgen op te staan.

Jip

I love you dear....

No matter what you do,
you'll allways get up.
You are allowed to break
but not till a full stop.
You know that friends
who look you in the eye.
Will tell not only truth
but also tell you why.
They lift you up,
when life gets hard.
They slow you down
they help you start.
A little shimmer
in the night.
And simple word
to hold you tight.
All's well
end's well.
You knows
shall tell.
You are allowed
to break down dear.
You are supposed
to shed a tear.
But never
let them take it all.
You trample, struggle
but not the fall.
No matter what they say
or think or do.
In the end
it's me and you.
And I am proud
to have you here.
I love you so
I love you dear.

Jip

Foto's

Ik zie de foto's waarop je gezicht
me bijna bekend voor komt
Ik zie de manier waarop je lacht
en de manier waarop je probeert
te laten zien hoe gelukkig je bent
Toch weet ik,
ik ken jou niet
en jij mij niet
toch zijn we verbonden

Ik zie de foto's waarop je gezicht
me bijna onbekend voor komt
Ik zie de manier waarop je lacht
en je manier waarop je probeert
te laten zien hoe gelukkig je bent
Toch weet ik,
ik heb jou gekend
en jij mij
en nog steeds zijn we verbonden

Ik kijk naar de foto's waarop levens zich afspelen
die soms langs
soms met
soms door het mijne lopen
en vraag me af
waarom het enkel foto's zijn.

Jip

Dat niet

Niet langer mag ik schrijven
want verdriet in mijn wereld
is een projectie
van het verdriet
dat zich buiten mijn blikveld
afspeelt
Hoewel mijn handen
nog nooit iets hebben geraakt
zou ik ze moeten wassen in schuld
Misschien als een halsstarrig paard
hou ik mijn hoofd omhoog
Schrijf ik over
de tranen die mijn wangen wassen
maar niet mijn handen
in geclaimde schuld.

Jip

Tijd

Terwijl de wind aan mijn haren trekt
en de zon op mijn wangen blaast
Kijk ik om me heen
op zoek naar dat ene punt
dat mijn ogen langer vast kan houden
dan de twee tellen die ik
net besteedde aan
een totaal onverwachte ontmoeting
en dan
vind ik jouw ogen
en blijf ik hangen
in een eindeloze gedachte
die nog jaren blijft duren

Jip

Winter

Het zijn de dagen
waarin de dampende borden
mijn wangen verwarmen
Wij reikhalzend uitkijken
naar de vallende avond
Om hongerig toe te stromen
naar de goed gedekte tafel
Dikke lepels vol
te overgieten
met overvette jus
Genietend met een
veel te dikke buik
Heerlijk
Winter
Stamppot

Jip

Er waren dagen

Er waren dagen, sprak zij
dat ik de lucht nog zag zoals deze was
Blauw, soms grijs
witte wolken die aan het jagen waren
op exclusief recht van spreken
vlak naast de zon
waar zij door de warmte
snel verdreven zouden worden
Er waren dagen, dacht zij
dat ik het gras nog zag zoals dit was
Groen, soms bruin
vlekken die onder de voeten
buigzaam plat geworden waren
zonder recht van spreken
er toch nog was
Er waren dagen, verzuchtte zij
dat ik de wereld zag zoals zij is
lichtvoetig, soms melancholiek
gekleurd door de mensen en hun meningen
maar voor iedereen open en vrij
en waren dagen, die dagen gingen voorbij
en kwamen langzaam terug.

Jip

Doodgegaan

We waren allang doodgegaan, voordat we daadwerkelijk waren gestorven
de resten die we achterlieten waren nog nauwelijks waardevol
voor de achter gebleven aaseters
Niets herinnerde ons nog
aan dat wat er
zonder enige twijfel ooit was geweest
een schim van de aanwezigheid
een aanraking van lucht
Soms een hees stemgeluid
dat fluisterend de nacht doorkliefde
Zo hadden wij al jaren
ons eigen graf gegraven
Maar zo doodgaan geeft de kans
Om het graf te ontklimmen
de aarde af te schudden
en het leven op te pakken
Aan te pakken
Tot het werkelijk tijd is
om te sterven.

Jip

Verdriet

Ik ken weinig verdriet meer
Hoewel ik in mijn leven
wel mijn aandeel heb gehad

Toch huil ik elke dag
dikke tranen op de trap
drup drup drup
Maar verdriet durf ik het niet meer te noemen
Want verdriet geeft aan
dat je gekwetst bent
dat iemand je geraakt heeft
En omdat ik onkwetsbaar ben
omdat kwetsbaar zijn me
te veel verdriet deed
Ken ik geen verdriet meer
drup drup drup
Jip

Ja maar

Ja maar
als ik alles weet
Ja maar
ik weet niet alles
Ja maar
als het mis gaat
Ja maar
als het niet mis gaat
Ja maar
als ik het niet meer weet
Ja maar
ik weet het wel
Ja maar
als ik het niet meer wil
Ja maar
doe het dan niet.

Jip

Vergeving

Vergeef mij niet
ik vraag niet om vergeving
mijn zonden zijn niet die
die vergeven moeten worden
Je mag
als je wilt
mij haten tot het haten
enkel nog doel is
en niet meer middel
Ik vraag je niet
om mij te geven
dat wat je van mij verlangt
Ik heb jou allang vergeven
Ik geef je enkel geen gelijk.

Jip

Liefhebben

Zij die lief heeft mag omarmen
maar enkel zij die zij lief heeft
Zij die compassie toont mag behagen
maar enkel zij die zij behaagt
Zij die verwekt heeft zij mag dragen
maar enkel die zij heeft verwekt
Zij die lief heeft mag omarmen
maar enkel mij die zij lief heeft.

Jip

The never ending story

It´s like the never ending story
Always crying my eyes out
when the end comes in sight
Never understood the full meaning
of the book, the kid, the flying dog
The monster that would come
no matter what
Nothing to do just sit and watch
Let it all sink in and do the job
Strangled in my own imagination
I see the world in point black vieuw
all comes to an end
the good, the bad, who knows the ugly
All comes to a full stop
But still someone will follow
in the footsteps that I left
all over my world
all over my life
It´s like the never ending story
always crying my eyes out
Think this time
I turn the tv off.

Jip

Vechten

Ik ben het vechten zo moe
Niet eens meer het verliezen
want verliezen doe ik toch
Het is de eeuwige strijd
die ongeacht alles kan oplaaien
de strijdbijl die ik steeds dieper begraaf
wordt steeds weer gevonden
Zelfs nu ik mij
allang
Heb overgegeven
Handdoek in de ring
witte vlag
Zelfs nu moet ik nog vechten
Vechten om weg te mogen lopen
Om niet meer te hoeven
Om de verstandigste te zijn
Om mezelf te mogen blijven
Om mezelf te mogen worden
Zelfs nu ik niet meer vecht
Vecht jij tegen mij
Tegen mijn woorden
tegen mijn aangezicht
Ik ben het vechten zo moe
en jij
jij bent het nooit moe
Als jij niet meer vecht
tegen mij
Besta je niet meer

Jip

Verspilling?

Zo lang ben ik verdrietig om je geweest
heb ik tranen aan je verspilt
nu neem ik mijn verdriet zelf
Zo lang ben ik boos om je geweest
en heb energie aan je verspilt
nu neem ik mijn boosheid zelf
Zo lang heb ik medelijden met je gehad
heb mijn twijfel aan je verspilt
en nu, geef ik mijn medelijden aan iemand anders
Zo lang ben je onderdeel geweest
heb ik mijn tijd aan je verspilt
en nu ben ik onderdeel van mezelf
Heel lang heb ik gevoeld dat ik mijn leven heb verspilt
Maar uiteindelijk heb ik geleerd
Misschien moet ik je dankbaar zijn.

Jip

Mijn woordkeus

Ik ken genoeg mooie woorden om een liefdesgedicht te schrijven
Ik kan zeggen wat ik wil, over menig onderwerp
Ik durf te zeggen dat verdriet
soms wel en soms niet
me raakt daar waar ik het misschien niet wil voelen
Ik ken de woorden voor genoegen
en ook woorden voor gewoon
Ik kan me uitdrukken voor mensen
die ik helemaal niet ken
Maar nu ik vloeken wil of schelden
wil roepen wat ik voel en denk en dacht en hoop te denken
Nu ik dit voel kom ik niet verder
dan de woorden
Ik ben boos
en ben eigenlijk best tevreden
met de woorden die ik koos.

Jip

Daar waar het warmer wordt

Zwijgend glijden ze,
als trage druppels zoekend
langs mijn warme huid
daar waar het warmer wordt
Zoekend kruipen ze,
als kleine spinnen wandelend
over elke zachte plek
daar waar het warmer wordt
Onverwacht komen ze,
als een onstuimige zee
die bonkend op de duinen klotst
daar waar het warmer wordt
Vol overgave gaan ze,
als verloren schapen
die onbeholpen gaan
daar waar het warmer wordt

Jip

Gewoon fout

Ik wilde je zo graag een naam geven
een etiket wat mij bevrijden zou
van alle schuldgevoelens
die ik al zo lang met me meedraag
Ik wilde zo graag een lijst
met alles waar je niets
of niet zo veel dan
aan kon doen
Ik wilde zo graag iedereen vertellen
dat het de schuld was van iets
wat niet zichtbaar was
maar duidelijk onder de huid lag
Ik wilde zo graag dat het gewoon
wat anders was
Dat ik naarstig heb gezocht
elk etiket heb geplakt
elke lijst ben langs gegaan
het iedereen heb verteld,
Maar hoe hard ik ook probeer
het blijft gewoon fout.

Jip

Eerlijk

De schimmen van wie we waren
hebben we terzijde gelegd
Vol vervlogen dromen keken we de wereld tegemoet
Omarm mij en mijn twijfel
Ik ben slechts een persoon
Mijn mening is wellicht dezelfde niet
maar dromen wij niet allen
van dezelfde rust
Lief te hebben
van geliefkoosd te worden
Verwarmd door hen
die wij willen verwarmen
De schimmen die wij waren
Met sluiers van tranen omhuld
Die hebben wij achter ons gelaten
Nu spreken wij zonder raadselen
Ik vind u
zo waardevol als ik mijzelve vind
Dus wat ik zeg is wat ik vind
niet om u te kwetsen
niet om u te raken
Maar om u lief te hebben
zeg ik wat ik vind
Hopend hetzelfde te mogen ontvangen

Jip

Erbij blijven

Ik blijf erbij dat ik er bij moet blijven
omdat als ik niet bij blijf ik langzaam de greep verlies
en achterblijf

Jip

De tijd doden

Soms dood ik de tijd met mijn blote handen
draai ik de feiten de nek om
Soms doe ik het per ongeluk
omdat ik bezig ben
Soms probeer ik het door iets te doen
maar zo vaak slaat dat dood
Ik denk dat dit het was
zoals ik dat besloot..

Jip

Mijn paard

Honderden paarden hebben dit pad gelopen
toch weigert mijn ros keer op keer
zijn hoeven in het zand te zetten
twijfelt bij elke bocht
om dan uiteindelijk toch het hoofd te buigen
en onder het juk van het halster een beslissing te nemen
Ik spoor hem aan met zachte dwang en roep hem
tot de orde,
Honderden paarden hebben dit pad gelopen
zeg ik
Tegensputterend onder mijn voeten
vervolgt mijn paard zijn weg
en bedenk ik me
dat iedereen het recht heeft
om uniek te zijn.

Jip

Regenbuien

Waren het de blauwe luchten in mei die zeiden dat de zomer moois zou brengen
Misschien was het het ruisen van de takken, nadat de regen ze had gekust
Zelfs de wind zou het hebben kunnen blazen, wanneer ze op wolken joeg
Maar het werd zomer na de lente
en ook nu kwamen de regenbuien
Die mijn gezicht koelden als de zon had gebrand
die mijn zorgen spoelden als de wind ze niet meer uit mijn hoofd joeg
die mijn haren plakte als ik de veiligheid van huis verruilde voor wat buiten wachtte
Ik wilde mooi, riep ik nog
tegen geen in het bijzonder
Maar wat mooi was, hadden de luchten niet verteld
ook de takken en de wind repten enkel van de zomer
en dat wat zij brengen zou
"Mooi," riep ik wederom,
"dat wil ik, mooi en goed en fijn"
Maar we kregen na de zomer de herfst
Terwijl ik 3 maanden lang had gewacht op alles wat me beloofd was
en me nu weer hulde in een jack van kou
Had ik niet gezien,
dat mooi 12 maanden lang naast me liep,
Ook zonder zon, hou ik toch van je

Janneke

Verrot hout

Als een tak in mijn handen
langzaam laat ik mijn vingers
langs het dode hout gaan
ieder plekje tot in precisie bevoelend
Elke knoest ken ik
mijn vingers hebben elke bocht geraakt
Ik heb gekoesterd dat wat ik
kwetsbaar in mijn handen houd
Dichtbij mij gedragen
omdat ik bang was dat het breken zou
voorzichtig de woorden
van liefde erom heen gelegd
Elke aanraking een vorm van tederheid genoemd
Vol moed neem ik nu
dezelfde tak in mijn handen
Ik voel hoe mijn vingers zich
rond het ronde hout krommen
Ieder plekje voel ik weer
hoe broos het kraakt
als de curve steiler wordt
Voorzichtig laat ik de schors
buigen onder zachte druk
geen woord meer zal ik verspillen
Wanneer ik mijn ogen open doe
Zal een zacht doch oorverdovend gekraak
een einde maken aan alles
En zal ik enkel nog aan je denken
als gebroken resten verrot hout.

Jip

Helaas

Ik kan wel boos zijn,
denk ik
Ik betwijfel alleen of het effect haalbaar is
wat ik nastreef
met mijn handen vooruit
Bang om te vallen
maar struikelen zal ik toch
Hordes van meer dan twee meter
heb ik genomen
met een noodvaart
maar nu, struikel ik
over woorden
op een stuk papier
de me raken
terwijl het niet eens woorden zijn
die ik hoef te lezen

Jip

Dochters

Puur als een engel, gevallen in de armen
van een onwetende
die daarna liefde geeft
liefde leert
liefde heeft
Puur als een bengel, gesprongen in de armen
van de verwachtende
die daarna warmte biedt
warmte leert
warmte ziet
Puur als een vrouw, los uit de armen
van de behoudende
die daarna afstand neemt
afstand leert
afstand claimt
Puur als een dochter, zowel als veilig in de armen
van haar moeder
die van haar houdt
die haar leert
lief of stout
haar kansen en falen eert
en om zo samen
groot te mogen worden
vanuit de moederschoot
los van je armen, maar aan je rokken
ook dochters worden groot.

Jip

Zonen

Toen ze op paarden reden
en wij hen ridders noemden waren zij bijna even edel
als het dier waar ze op reden
Toen ze achter paarden liepen
en wij hen boeren noemden waren zij bijna even lomp
als de klompen die ze droegen
Toen zij in pakken liepen
en wij hen heren noemden waren zij bijna even strak
als de broeken die zij droegen
Toen zij uit pakken kwamen
en wij hen zwervers noemden waren zij bijna even vuil
als de grond waaruit zij kwamen
Toen zij naakt waren
en wij hen zoon noemden waren zij bijna even kwetsbaar
als de schoot waar ze uit kwamen
Toen zij groot waren
en wij hen zoon noemden waren zij bijna even kwetsbaar
als de schoot waaruit zij kwamen
Kleine jongens worden groot, edelen, boeren, heren,.......
Kleine jongens worden groot, zij blijven zonen, tot in de dood.

Jip

Dom doen

Ik wil niet meer de wijste zijn
ik heb allang mijn kruit verschoten
gillen wil ik
lang en hard
Mezelf laten horen
onwillekeurig boos zijn
zeggen wat ik helemaal niet denk
Begrip vragen voor dingen
die allang niet meer te begrijpen zijn
Willen om het willen
doen om het doen
mogen om het mogen
Stompzinnig over het gespuis
der aarde mogen spreken
alsof niemand mij kan raken
Heilig zijn, boven alles staan, wandelend op water, zonder natte voeten
Mijzelf tegen deuren en muren gooien
geen blauwe plekken,

Echter vrees ik er,
te slim voor te zijn

Jip

Als leven pijn doet

Soms doet zelfs ademhalen pijn
lijken woorden als spelden
door je huid te prikken
terwijl natte druppels
je koortsige huid verleiden
om nog warmer te worden
Armen die als lappenpoppen
langs je zijden vallen
terwijl je benen
onwillekeurig een nieuwe dans verzinnen
terwijl je dwingend graag
wilt blijven staan
Iedere gedachte laat gaten na
in emotie dan wel hoofd
Woorden rollen doelloos van mijn tong
verzandden in een vergeten dal
Zwetend omarm ik de laatste resten
die ik vond
van wat ik ooit mijzelf noemde
flink weggetrapt onder een bank
of gepropt achter de boekenkast
die te zwaar was om te verplaatsen
Tussen mijn vingers hou ik de moed
die ik ooit had
om te stoppen met waar ik ging
Maar als leven pijn gaat doen
lijkt elk zuchtje wind
een storm te worden
en ga ik liggen om mezelf
te beschermen tegen
de storm die in mij woedt
Steek nog een hand uit
die onbegrepen de laatste zandkorrels weg voelt glijden
Ooit zou het wel beter worden
Nu is enkel een leeg glas
voor het aangezicht van hen die de woestijn hebben overleefd.

Jip

Bijna, struikelbaar

Zo vlak voor de finishlijn struikel ik.
Stap in valkuilen die een ieder, zelfs een blinde nog zou zien
Sla rechts waar rechtdoor de vlag
vol enthousiasme wappert
mij roepende, Kom bij mij, hier waar het einde is
Maar rechts sla ik
Vol overtuiging
Dat ontwijkende, wat ik zo ambieer
waar ik nachten naar verlang
Maar af sla ik
wederom van het pad
Omweg na omweg, kruis ik oplossingen en ruimte
maar door moeten we
Elke klem wordt door mijn voet omvat
alsof er een zelfkastijding moet zijn
van dat wat ooit was
Angst om toe te geven
omdat zoveel keuze die ik maakte
de verkeerde bleken te zijn
dat de keuze die de juiste is
onherroepelijk onjuist zal blijken
of me zal sterken in het gevoel dat ik eerder juist had
kunnen
moeten
durven kiezen
Voetje voor voetje
schuif ik
een zanderig pad af
vol kuilen en doornen
Om de finishlijn te vinden
aan de achterkant van het doek
Als ik mijn ogen sluit en zacht huil
om alle wegen, die ik volgde dan wel kruiste
ben ik dankbaar voor ieder
die ik tegen kwam op mijn paden
die mijn hand wilde pakken
die mijn lach wilde voeden
die mij erkende in mijn eigen ik
Heb ik spijt dat ik niet eerder
van het pad ben afgegaan
dat mij leidde tot deze wedstrijd
De ongewonnen strijd der mensen
die te slecht zijn in opgeven
zodat zij nooit kunnen winnen

Jip

Storm

Menig maal te veel
heb jij je woorden
door de kieren van de deur geduwd
terwijl het slot op barsten stond
en ik de enige uitweg zocht
die er te vinden zou zijn
Zo vaak heb ik de dekens
over de naakte plekken gelegd
de waarheid bedekkend
als zijnde een klein kind
gekoesterd dat wat er zijn mocht
gevreesd dat wat er kon komen
Terwijl de druk op de deur
haar hoogtepunt al menigmaal
had moeten herzien
nam ik een hand die
als zo vaak het wit tot rood deed komen
in de mijne
ademhalend zonder te stikken
Woorden over mijn lippen persend
Ik heb je lief zoals je mij lief hebt
Enkel met minder storm
De buien kwamen
en zij gingen
tot zij elkaar in hoog tempo
gingen opvolgen
en ik niet meer kon schuilen
geen tijd meer kreeg om te drogen
de zon mijn wangen niet langer kon kussen
En ik het raam moest openen
Wanneer een deur geen uitweg meer is
springt met liever drie hoog

Jip

Neem mijn hand

Pak mijn hand en leid me
daar waar het gras groeit
zodat het onder mijn naakte voeten
zich kan buigen
En ik kan omarmen
dat wat ik vreesde te zijn verloren
maar nu tussen de groene jonge sprieten
als een klein kind terug vind
Koester in de palmen van mijn handen
zonder erbij stil te staan
dat mijn handen nooit zullen voldoen
als kooi van dat ik houden wil
omdat het enig maal achterlaten
twee maal te veel is
Met ogen vol vuur roep ik
bang dat ik met fluisteren
mijn schat te kort zal doen
Ik neem jouw hand en leid je
daar waar mijn hart groeit
naast het jouwe.

Jip

Ochtend

De morgen kwam,
niet lang nadat de nacht haar ogen had gesloten
Verdwaasd keek ik haar aan
stamelde alleen nog maar
onsamenhangende woorden
als een ketting om de nek
van de haan die deze morgen
had doen inluiden
De nacht ging,
snel nadat de ochtend haar adem had doen klinken
Verschrikt keek ik haar aan
fluisterde enkel nog
vergeten teksten
die in een ander leven
waarschijnlijk heel veel verschil hadden gemaakt
nu
verzandden zij in een geeuw

Jip

Het waren lome dagen

Het waren lome dagen
dat ik warm in je armen lag
de vlinders in mijn buik
die langzaam naar mijn hoofd stegen
de warme zon
die mijn haren deed smelten
onder de talloze kussen
die jouw lippen in mijn hals drukten
Nadat er enkele wolken
de zon hadden geplaagd
plaagde jij mij

Jip

Nog niet

In de verte zie ik ze lopen
gearmd maar toch
mijlen uiteen
zij iets verscholen achter
zijn terneergeslagen silhouet
doch met ferme pas loopt hij
zij met gehaaste pas
Ik voel bijna de spiegel
net alsof ik het was
Altijd onderweg
naar iets waar ik niet komen kon
Naar onbekende oorden
die ik niet kennen wilde
altijd twee passen te laat
Klemvast in een tweestrijd
van weggaan en niet winnen
en blijven en verliezen
Zo lopen zij daar
zoals ik jaren heb gedaan
Met een bed voor twee mensen
met een gat in het midden
Niemandsland
vrijplaats voor de daden
die de randen van het bed
binnen zich hielden
Omdat zelfs de tranen
niet genoeg konden zeggen
schoten woorden altijd te kort
Ze komen dichterbij
Ik wil wel gillen
dat niet winnen
de beste optie is
Maar ik knik
vriendelijk
bijna onderdanig
als ze langs me lopen
Iedereen kan het zeggen
Maar je moet het zelf willen
Zij wil nog niet
Nog niet, zeg ik tegen mezelf.

Jip

Fietsen

Trappend maakt zij vaart
de spieren in haar kuiten
duwen zich krap tegen haar huid
haar bovenbenen spannen zich
en na elke adem teug
volgt een ander
tegen de wind in
haar haren richting rug
alles achterlatend
behalve haar stuur
en de pedalen
Rond en rond en rond
Haar rug ietwat
gekromd over het stuur
een zware last
tornt zij mee
elke dag toch
stapt zij op, haar billen
op het zadel gedrukt
Berg op soms,
zelden berg af
lijkt het
Om uiteindelijk enkel nog te horen:
Harder mama!

Jip

Leugenaar

Een leugenaar ben ik
zwart op wit
alsof het gedrukt staat
kan ik het
doe ik het
Alles gaat goed
Ik vind je lief
Niets aan de hand
Ik vind het niet erg
en er verandert niets
Liegen kan ik
zoals geen ander kan
Helaas het beste
tegen mezelf.

Jip

Voetbal

Schreeuwend staan ze daar
handen hoog in de lucht
vloekend en tierend
alles vergetend
en opgaand in het spel
dat zich binnen de lijnen
binnen het blikveld
binnen gehoorafstand
maar buiten bereik bevindt
Toe dan, speel dan,
schiet dan, schop dan
Doe dan, wees toch niet zo laf
Het is je moeder niet,
je aait, je moet vechten
links, links, wat ben je nu voorm
Waarom sta ik hier
toch niet voor mijn plezier?

Jip

Patatje

Grote dikke klodders
drap over in vet gebakken
uit de grond gerukte
in stukken gesneden
voorplantingsmiddelen
die
zonder deze drang
een nieuwe plant hadden
kunnen
laten ontspruiten
Maar nu in gloeiend heet vet
overgoten met zout
en mengsel van ei en olie
dichtslibbende aderen
veroorzaken
maagzuur
niet te stoppen dorst
om uiteindelijk
compleet verwoest
in zachte vorm
menig riool van een
compleet onaangename geur te voorzien
Wil jij
ook nog een patatje?

Jip

Niet met

Je praat niet met mij,
want je wilt me niet horen
Je praat tegen mij
want je wilt dat ik je hoor
Je leeft niet met mij
want je wilt me niet laten leven
Je leeft door mij
want je wilt dat ik je leef
Je houdt niet van mij
want je kunt niet van mij houden
Je houdt van jou
dat is voor jou voldoende

Jip

Wij

Het zijn de kleine vlammen in je ogen die ik zie
wanneer het de vuurvliegjes waren die de dag kleurden
Als jouw hand in de mijne wandelende
terwijl de dag de andere kant op liep
Wanneer gedachten te vlechten zijn
en een eenzaam echtpaar, woest mijn ogen vangt
dit is niet meer wat op deze wereld hoort
Een ogenblik van ongeloof
Wanneer de zon mijn wangen kust
daar waar jij de nacht wegvaagde met een enkel woord
Vlinders die zo lang gevangen waren
ik laat ze vrij
ieder hun deel
Er is een groter WIJ.

Jip

Tegenwind

Je schreeuwt tegen de wind in
ik sta voor je
maar kan je toch niet horen
je lippen bewegen
maar de monotone storm blaast
de onzin die je uitkraamt weg
Wat wil je zeggen mijn lief
dat je van me houdt mijn schat
dat je om me geeft en om alles wat ik ben, was en kan zijn
Dat je me vergeeft
dat je me gelooft
Je schreeuwt tegen de wind in
ik sta voor je
maar draai me om
ik hoef niet meer te zien
wat je te zeggen hebt

Jip

Nieuwe schoenen

Vallend over de veters van mijn schoenen
de trage wetenschap overvalt me
Alsof ik willens en wetens de keuze heb gemaakt
om de feiten niet onder ogen te zien
gewoon dapper door te stappen
voetje voor voetje
tot dat mijn woorden haken in de ogen van de feiten
sprekend langs de regels
maar hangend in de resten
Strik ik uiteindelijk mijn veters
om te voelen dat ze losraken
geen grip, geen houvast
los zand tussen mijn tenen
Terwijl mijn neus tussen de feiten valt
er is geen ontkomen aan
Nieuwe schoenen,
nieuwe schoenen.

Jip

Reiger

Doodstil heb ik toegekeken
hoe de reiger met zijn puntige bek
de vis bijna roerloos
uit het water viste
Hoe zijn bek zich open sperde
en de vis kansloos
zakte door zijn opgezwollen keel
Daarna klapwiekte het beest
twee keer fanatiek
en steeg op
Mij achterlatend
als niet gewenste toeschouwer
maar als onopgemerkt wezen
Trok ik mijn schouders op
en ging ook
zonder vleugels en minder geruisloos
ook zonder vis
dat is
Maar toch in de zon gestaan.

Jip

Geen lente voor een ieder

Verdwaalde zonnestralen kussen de nog koude grond
wat verveelde vogels fluiten een meerstemmig concert
een lentewind rukt speels aan de opkomende kopjes
en de bloemen doen hun best te blijven staan
Overal lijkt een loomheid op te komen
als de zon haar stralen meer kracht durft te geven
een rode kat strekt traag haar poten
terwijl de muizen onder de haag hun kopjes wassen
vandaag even niet
Terrassen stromen vol, met
wanhopig hopende, jonge, mannen
die vanachter zonnebrillen,
of vanonder te lang gedragen petjes
speuren naar het naakte vlees van dames benen
Terwijl de wereld ontluikt in het lentelicht
en trots zijn energie steekt in het wakker worden
om zich vervolgens neer te leggen bij de
bijna goddelijke warmte die de winter zo mist
Kijkt hij uit het raam
dikke druppels stromen langs de binnenzijde van het glas
Zelfs lente kan hem niet meer redden
van de zwarte kolken die in zijn hoofd
elke gedachte meenemen naar
een oneindige stroom van niets
Zo graag had hij meegewalst op de kleuren van de seizoenen
echter leeft hij al jaren
in de herfst van zijn leven,
wachtend op een versteenende winter,
die gezien zijn leeftijd,
nog jaren op zich kan laten wachten
Zo zakt hij terug op de bank,
die de vorm van zijn vergeten lichaam als een mal omhuld
ooit als jongeling geboren moeten worden
maar oud ter wereld geworpen
"Wat zonde" zucht hij.

Jip

Kou op mijn huid

Als kou op mijn huid kruipen de woorden
langs mijn benen en mijn rug
mijn hoofd in
als een enorm schip wat slagzij maakt
heb ik geen enkele kans
en word met de kolken meegezogen
Dieper de kou in waar niets meer bestaat
dan een leeg en diep zwart
een eindeloze wereld
vol woorden van wanhoop
afgrijzen, afkeer, afgelopen
Geen zon die mij hier kan warmen
geen handen die mijn huid beroeren
en hitte naar mijn wangen doen stijgen
Als kou op mijn huid, kruipen de woorden,
langs mijn benen en mijn armen
in mijn hoofd
Ik moet leren zwemmen, voor ik verdrink.

Jip

Lijnen in het zand

Steeds weer wanneer ik lijnen trek in het strand
graven mijn handen op
wat ik dacht niet te kunnen vinden
maak ik woorden die ik niet langer uit wil spreken
en laat ik tekeningen ontstaan
die de wereld niet in kleur kunnen verdragen
Ik maak paden naar diepe dalen
die bijna niet te overwinnen zijn
en steeds weer pak ik de takken
om de lijnen te trekken
het strand lijkt onmetelijk groot

Jip

Zou het lente zijn

Ik denk niet dat het de lente is
die de vlinders los laat
Ik denk niet dat het de wind is
die de rokken opschudt
Ik denk niet dat het het blauw is
dat de hoofden doet draaien
Ik weet dat het de lente kan zijn
of de wind, zelfs het blauw
Binnen het alles, is alles mogelijk
zelfs het onmogelijke
lijkt een plaats te krijgen
als je het zien wilt
En ergens, is het toch altijd lente.

Jip

vvt

Het is niet wat is
het is wat was
Maar omdat dat wat was
er nog steeds is
Kan ik er geen geweest van maken
Dus loopt alles door
tegenwoordige tijd
Wachtend op de dag
Voltooid verleden tijd.

Jip

Vraag me alsjeblieft vandaag

Vraag me alsjeblieft vandaag
niet waarom ik zwijg
Kijk me vandaag maar even
helemaal niet aan
Je stem die altijd rust biedt
doet nu enkel pijn
En alles gaat voorbij
zelfs dit

Vraag me alsjeblieft vandaag
niet waarom ik het niet zie
Luister vandaag maar even
niet naar de dwaze woorden
Je armen die me altijd veiligheid bieden
voelen nu enkel als ketens
En alles gaat voorbij
zelfs dit

Vraag me alsjeblieft vandaag
niet wat er nog gaat komen
Voel vandaag maar even
niet wat ik voelen moet
Je liefde die me altijd warm houdt
kets ik af op onmacht
En alles gaat voorbij
zelfs dit

Vraag me alsjeblieft vandaag
niet om de wereld te begrijpen
Doe vandaag maar even
net of ik er niet ben
Alles wat bij jou hoort
is me even te veel
En alles gaat voorbij
zelfs dit

Vraag je alsjeblieft morgen
maar weer om mee te lopen
Wees morgen maar weer blij
met alles wat ik ben
Jij bent morgen weer alles
wat mijn wereld draaiende houdt
En alles gaat voorbij
maar dat niet.

Jip

Gevallen vrouw

Met versleten zolen
sleept zij haar dagen door
Schoorvoetend toegegeven
dat het daglicht niet bracht
wat de nacht had verscholen
Steeds wanneer een dag breekt
en de zon de wolken
laat zij brandende tranen
over haar gebroken wangen glijden
Als niet de wereld aan haar voeten ligt
en niet de mannelijkheid
Rest haar niets meer
dan in stukken te vallen
In zelfmedelijden te drenken
geen schoenmaker meer
die deze zolen kan lappen
Vergane glorie uit betere dagen
weerspiegelt in de scherven van haar spiegel.

Jip

Laat mij er maar

Laat mij er maar zijn
ik hoef er niet te komen
of het te worden
heb zelfs geen interesse in wat ik ben geweest
Laat mij er maar zijn
dan blijf ik nog wel even

Jip

Als de wind kon tellen

Het is alsof de wind
allang wist waar ik heen moest
drie lang drie breed
Het is net alsof de wind
allang wist waar je me vinden moest
drie kort drie smal
Het is net alsof de wind
allang wist wat er komen zou
geen vijven en zessen
Het is net alsof de wind
allang wist wat er goed is
mijn lief, een en een is twee.

Jip

Ooit

Ooit zou ik de sterren voor je hebben geplukt
ze in je schoot hebben gelegd
toegedekt en gekoesterd
warm gehouden
omdat jij het vroeg
Ooit zou ik de zon voor je hebben gehaald
haar aan je voeten hebben gelegd
afgeschermd en beschermd
warm gehouden
omdat jij het vroeg
Ooit zou ik de regenboog voor je hebben gevolgd
hem meegenomen hebben
uitgelegd en opgevouwen
warm gehouden
omdat jij het vroeg
Ooit zou ik mijn leven naar je schaven
in je schoot en aan je voeten
aangepast en ingepast
af laten koelen
omdat jij het vroeg
Helaas voor jou
was ooit ooit
Tijd om in het nu te leven
Geschiedenis is enkel
voor hen die het leven niet durven te bezien
zoals het met een noodvaart komt
Ooit had ik de wereld voor je gedragen
je lasten, je zonden
je twijfels en je waarheden
Ooit had ik je lief
nu heb ik het leven.

Jip

Zand aan mijn voeten

Ik begraaf mijn voeten in het zand
duizenden korrels omsluiten mijn tenen
tot aan mijn enkels kruipen zij
om zich daarna te nestelen
in de haartjes op mijn kuiten
koel zand verlicht mijn voeten
die het lopen beu zijn
stap na stap zich sloffend
bewust zijn van de last
die van boven wordt gedragen
Ik begraaf mijn voeten in het zand
het zout bijt in de wonden
die aan het oog onttrokken
met geweld aan het helen zijn
om vervolgens met angst gelijmd
weer opgetrokken te worden
als de druk van boven
te groot wordt
Ik begraaf mijn voeten in het zand
en kijk naar de lijnen die ontstaan
verbaas met over de zon
die kan toveren met zeewater
de meeuwen aan mijn hoofd
hebben geen last van mijn lasten
Ik zoek mijn voeten op
Kom we gaan de wereld begroeten.

Jip

Heel koud

Ooit waren zijn geliefden
innig verbonden door woorden en daden
geen mens zou vermoeden
dat wat hen verbond
niet de geur droeg van rozen
geplukt en gekoesterd
tentoongesteld in koel water
Ooit waren zijn bondgenoten
opgegaan in het hunne met beloften en geboden
geen ziel zou ooit zien
dat wat het verbond
niet de kleur had van regen
verkwikkend en rustig
opgevangen in koele beken
Ooit waren zij een eenheid
gekunsteld en gebroken door angsten en verwachtingen
de wereld zou niet weten
dat wat heb verbond
een verbond was van geheimen
dat wat men verzwijgt
dat wat men niet wil zien
dat wat men niet wil horen
koud ook, heel koud.

Jip

Zegt hij

Het gaat wel, zegt hij
maar zijn lege ogen
zeggen meer dan dat het gaat
Het went wel, zegt hij
maar zijn nerveuze handen
zeggen meer dan dat het went
Het wil wel, zegt hij
maar zijn trage voeten
zeggen meer dan dat het wil
Het moet wel, zegt hij
maar zijn vuisten beloven
dat het van hem niet meer hoeft.

Jip

Het is tijd

Ik denk dat het tijd wordt
om uit mijn schoenen te stappen
je kleren aan te doen
en de weg op te gaan
De straat uit te lopen
gewoon steeds rechtuit
en te zien waar de bocht voor je komt
Tijd om je ogen te openen
en niet meer de mijne
je stem te verheffen
en woorden te spreken
Om door te gaan
en niet mee te drijven
op de stroom die ik
niet langer ben
Ik denk dat het tijd is
mij mijn leven terug te geven
niet langer mij als spiegel
voor je eigen zonden
Hoofd omhoog of hoofd gebogen
blik vooruit, dat zeker wel
wat achter je ligt
mag je braaf laten liggen
dat is wat je je jaren hebt gedaan
Ik denk dat het tijd wordt
je leven te leven
het mijne te geven
aan wie het behoort
Ik denk dat het tijd wordt
en al heel lang is geweest.

Jip

Niet vinden

Je kunt mij niet vinden, je weet zelf niet eens waar je bent,
je kunt mij niet volgen, je weet zelf niet eens waar je heen gaat,
je kunt mij niet zijn, je weet zelf niet eens wie je bent,
je kunt mij niet redden, je bent zelf reddeloos.

Afgedwaald van het geluk

En dan de weg die we aflopen
al veel te lang afgedwaald
van het uiteindelijke doel
en steeds ergens hoop puttend
uit lege beken en poelen
zodat het modder aan onze zolen gaat kleven
en de stank ons ver vooruit gaat
Al heel lang hadden we om moeten keren
elkaar de ruimte moeten geven
om een eigen pad te kiezen
maar als een klein kind
liep ik volgzaam
Bij geluk zijn we nooit aangekomen.

Jip

Jouw strijd

Ik zie het verdriet in je ogen
als een regenbui die naar binnen wil druppen
Ik hoor de woede in je stem
als de zee die op de brekers beukt
In voel je pijn in je handen
als doornen die allang de rozen zijn verloren
Ik ken je als ik naar je kijk
voel ik wat je wilt zeggen
zelfs voordat je de woorden hebt
ingeslikt
Als het kon zou ik het liefste
elke bui voor je opvangen
elke golf keren
alle doornen in mijn vingers laten prikken
Maar, lief, ik hou van je
en het zijn de dingen die ik niet
voor je weg kan nemen
Je zult de buien ondergaan
de golven voelen breken
en de doornen langzaam uit je hart moeten trekken
Maar voor op elke wond leg ik mijn hand
en na de bui zal ik je drogen
mijn warme lichaam naast het jouwe leggen
want lief ik heb je lief

Jip

Eindeloos

Je maakt me stuk, je maakt me gek
jij bent alles wat ik heb
ik kan niet zonder je bestaan
Nacht na nacht heb je me woorden toe gespeeld
die ik mocht aanhoren
woedend werd je enkel van mijn zwijgen
maar zwijgen was wat ik kon
spreken was niet eens meer zilver
spreken was smeken
smeken om minder
krijgen van meer
Niet eens enkele malen
maar ras elke keer
Wachten tot stilte
en in stilte op gaan
De klok weg zien rennen
tot het tijd was tot opstaan
Angst voor de reden
die vaag in je stem klonk
angst voor de waanzin
die diep in mijn hart zonk.
Je maakt me stuk, je maakt me gek
jij bent alles wat ik heb
ik kan niet zonder je bestaan
Vol afschuw heb ik gehoord wat je me
vol waarheden voor de voeten gooide
omlijst met fraaie woorden
je steeds meer zand strooide
Minder dan het zand
voelde ik enkel nog waanzin
Spijt voor wat er was
geen liefde meer maar weerzin
Wanneer de woorden niet afdoende waren
en ik wachtend op de dreunen
mijn hoofd afwende van het kussen
en mijn handen slap liet steunen
Geen tranen meer want tranen
waren enkel aanmoedining tot doorgaan
Geen excuses meer of spijt
omrollen en weer opstaan
Het spijt me enkel over
mijn dicht geknepen lippen
maar zelfs mijn schuld was niet genoeg
om redelijkheid aan te stippen
Je maakt me stuk, je maakt me gek
jij bent alles wat ik heb
ik kan niet zonder je bestaan
Het is een leven wat geen mens
gegund is, ook niet jou
Geen wij meer, geen wij
Geen meisje meer, meer vrouw.

Jip

Ik, zei je gek

De oplichtende neonreclame schreeuwt
waarheid voor de mensheid
dagenlang de nacht in
We zijn de weg allang kwijt
Niets en niemand weet nog
want alles is vergeten
hersenloos gekakel
Wie wil dat dan nog weten?
Sterren die vervaagd zijn
en nooit meer terug zullen keren
mensen die uit onmacht
de wassende maan nog eren
Want binnen al het schreeuwen
moet er toch waarheid wonen
hoe kunnen wij verder
wanneer wij enkel honen
en de ander nog geen centimeter
geven van een plek
Het ligt heus wel aan mij
immers, niemand anders is gek.

Jip

De rechters van het gelijk

Waar waren toch de rechters van het gelijk
toen we ze nodig hadden leken zij allen
hun pruiken af te wenden, werpen,
Geen hamerslagen waren er te horen
enkel een verlaatte kerkklok
die ten elfde uren nog enige malen
het verdronken kalf wilde eren
Gesmeekt op blote knieen
tot het bot toe, van het kruipen
in de hoop te vinden
wat er jaren lang gezocht werd
Het gelijk aan gene zijde
wordt uitgevochten in een wedstrijd zonder winnaars
Vrees niet wat je niet te vrezen hebt
De rechters van het gelijk hebben verstek laten gaan dit keer
Lafhartig zullen zij hun hoofden draaien
wanneer schreeuwend aan de rokken wordt getrokken
Hoor mij, zie mijn leed
weet dat ik ben
want ik vergeet
Nooit meer wie mij dit heeft aangedaan
Gelijke monniken, gelijke kappen
Wee mij, wee mijn leed, wee mijn lief, wee mij
Slaags raak ik enkel nog
met conflict dat ik oproep
wanneer ik zelf voor rechter speel en menigmaal
de juiste keuze maak en afsla dat
wat er afgeslagen moest worden
gelijk of geen gelijk
daar waar de rechtspraak krom trok doordat gezwegen woorden
overschreeuwd werden in een samenspraak van leugens
en opgelegde waarheden
daar heb ik afgeslagen
Drie slag
Uit

Jip

Mijn ongelijk

Loop tot de rand en stap
spring desnoods als je springen moet
kijk aan de andere kant
zwarter kan het toch niet worden
de zeeen stoppen niet
en ook de vogels vliegen verder
je hebt me altijd verteld dat de wereld
een platte schijf was
ik dacht rond
Maar jij
jij hebt altijd gelijk
dus zou ik zeggen
loop tot de zon komt
Bewijs mijn ongelijk....

Jip

Zandstrand

Op de golven zweeft de meeuw
krijsend om verloren vissen
zoekend naar de golf
die zijn veren wassend in het zoute water
zou ontdoen van alles
Onder de zon glimt een boot
op weg naar wie weet waar
zoekend naar de juiste stroom
die alles beter maakt en de weg wijst
naar waarschijnlijk overal
Tussen de korrels graven mijn vingers
voorzichtig een weg naar de jouwe
zoekend naar de bevestiging
die ik allang niet meer nodig heb
en alles is geworden.

Jip

Mijn juk

Als spinrag kleven de woorden aan mijn oren
als ijs bevriest de wetenschap mijn tranen
het laat mijn stembanden verstommen
lamgeslagen liggen zij in mijn keel enkel trillend
onder verstikte tranen
Het moet zo
want er is geen andere weg
actie
reactie
Het is altijd voor een ander
door een ander
met een ander
zonder de ander
nooit is het het wezen
dat het wezenlijke verschil maakte
Ik schud mijn juk
en hoop dat mijn schouders deze last blijven dragen
ik leg hem niet af,
voor jij hem overneemt.

Jip

Het lijkt op niets

Natuurlijk is niets zoals het lijkt
het lijkt immers ook op niets
oneindigheid gevangen
in een glazen bol vol verwachtingen
uitgehold door de wederkerigheid van het leven
en de harde realiteit die je
als het even mee zit
om de oren slaat
Sta op en wandel
kijk maar naar de zon die is wat hij is
Sterren in de nacht zijn allang gedoofd
voordat wij ze zien
Niets is zoals het lijkt
en het lijkt toch ook op niets

Jip

Laat me niet los

Je geeft niet op, zelfs nu ik verdrink
hou je mijn handen vast
mijn hoofd boven water
Reddeloos voel ik mij omdat het water me
tot de lippen komt
hoewel het tranen zijn die neer vallen
In alles verweven zijn stukken van het verleden
die nog niet eens zo lang geleden
heden en toekomst waren

Je geeft niet op, zelfs nu ik wegren
hou je mijn handen vast
mijn hoofd bij het jouwe
Op de vlucht voel ik mij omdat het me inhaalt
terwijl ik niet meer rennen kan
hoewel ik weet dat ik niet meer hoef te vluchten
en in alles verwrongen is de herkenning van het toen
dat kort geleden
nu en dan was

Je geeft niet op, zelfs nu ik de deuren dicht doe
hou je mijn hoofd vast
en je voet tussen de deur
Alleen voel ik me, terwijl ik weet dat ik nu
de enige die mijn lief heeft buitensluit bij alles
en de deur op slot gooi
Omdat het toen en nu niet verenigbaar lijken
de wereld van het verstand en de wereld van het gevoel
Alles voelt, alsof ik het niet langer begrijp
En als nog laat je niet los...


Laat me niet los.

Neer slaan

Het is niet de wereld die aan mijn voeten trekt
het zijn gedachten die spelen
met woorden die ik hoor
met zinnen die ik lees
met alles wat ik spreek
en me daarna onderuit slaan
Zo lang heb ik mijn best gedaan
om elk woord te begrijpen
elke zin op te slaan
over alles wat ik zeg gedacht
maar toch sloeg het me neer
Opgestaan ben ik, keer op keer
soms zelfs als ik kansloos was
ik heb de taal genomen
om er mijn strijd in te voeren
Maar zelfs daar waar ik de woorden vind
slaat het me neer.

Jip

Sterke armen

Ooit heb ik verlangd naar sterke armen die mij zouden wiegen
als ik slapend de nachten aan mij voorbij zag trekken
die mij zouden omarmen wanneer tranen als warme stroompjes
mijn wangen zouden kussen
die mij beminnen als pure chocolade die op mijn lippen smelt
onverzadigbaar en puur
die mij zouden beschermen tegen de wereld en
mij de vrijheid zouden geven om hem tegemoet te treden
Ooit heb ik verlangd naar sterke armen
Nu enkel nog naar jou

Jip

Meer meer

De woelige water aan mijn voeten
verstillen onder de koude ogen die op mij neer kijken
Golven die ooit woest poogden de oevers te breken
zijn gestopt in hun oeverloze pogingen
De laatste schepen hebben zelfs
hun trossen afgeworpen om
eindeloos door te varen
en ander water te vinden
wellicht dat de vissen hen de weg wijzen
Reken niet op mij
Ik ben er wel
maar slechts in naam
Tijd in een tijdsloos bestaan
Het woelige water aan mijn voeten
Leek een kalm meer te zijn
Des te meer was er
Onder het oppervlakte.

Jip

Done

It's make believe I guess
cause no one is home to knock to
It's a fairytale I hope
cause a book is there to close
It's wonderful I take it
to live in such a world
It's full of shit
and more of it
And so are you my love
case closed

Jip

Ik voel je aanwezigheid

Ik voel je aanwezigheid in de lucht die om mij heen zweeft
je woorden hangen aan mijn vingers
ik proef de zoetheid van hun klanken
nog bij het waken in de ochtend
Binnen het bereik van mijn geest
is er meer dan dat ik ooit kon verlangen
Pure passie als omhulde chocolade
bitterzoet en immer prettig
Ik voel je aanwezigheid in de wereld die om mij heen groeit
je gedachten kleven aan mijn handen
ik proef nog de ziltheid van hun intentie
bij het komen van de nacht
Binnen het bereik van mijn handen
ligt dat wat ik lief heb en lief
Liefkozingen als zoete vruchten van verleiding
Ik heb u lief tot diep in mij
mijn hart en ziel, mijn geest en lichaam
Ik voel je aanwezigheid, in het wij dat wij maken

Jip

Ochtendlicht

De sterren in de nacht schijnen een diffuus licht op het water dat onder mij ligt
De maan verschijnt haar stralen aan de eenzame wandelaar die zoekt noch vindt
Ik stel mij perfect de wereld in tweevoud
Gespleten in persoonlijkheid maar gebonden in windselen
Was niet de laatste wolk die de zon aan de aarde onttrok
dan was ik wel de laatste der engelen die een blik wierp op wat fout ging
Naamloos zwerf ik door een wereld die zwartkleurt als pek
maar toch ligt als lucht het wezen door klieft
Ik vraag mij af de nacht aan mijn voeten
wanneer het ochtendlicht zal breken.

Jip

Tijd

Waar is de tijd
gevonden in horloges
staande pendules
Friese staartklokken
met een oorverdovend bim bam bom
Opgesloten in een ritme van uren
minuten
seconden
Tikkende wijzers die slaggewijs
aangeven
dat we ouder worden

Jip

Hou van me

Je neemt mijn hand en houdt hem
daar waar het veilig is
dicht bij je hart, dat altijd klopt
Je neemt mijn hoofd en houdt het
daar waar het goed is
dicht bij het jouwe dat niet stopt
Je neemt mijn hart en houdt het
daar waar het vertrouwen is
dicht op je hart, diep in je hoofd
Ik geef mijn hand, mijn hoofd, mijn hart
zonder het terug te willen
weet dat het veilig is
daar waar jij het houdt
Ik geef je zelfs de sleutels
van alles wat gesloten was
weet alleen niet zeker
Of het open moet
Ik bewonder je moed
en je wil om te begrijpen
de kans die ik krijg om mezelf weer te zijn
Ik bewonder de kracht
en de rust in je ogen
En ik hou van jou, zelfs al doet liefde pijn
Herinneringen die ik wilde vergeten
vergeten gedachten die ik me herinner
met watervallen tegelijk spatten ze op je handen
maar je laat me niet los
Laat me niet los.

Bezit

Liefdevol heb je me meegenomen
naar plaatsen waar ik nooit was geweest
plekken waar ik nooit zou komen
gevoelens die ik nooit had gekend
Aan jouw hand heb ik mee mogen maken
wat velen nooit zullen ervaren
wat menigeen nooit zal zien
gevoelens die men nooit zal kennen
In jouw armen heb ik ontdekt
de wereld zoals hij kan zijn
de materie die niet ter zake doet
gevoelens die ik niet gevoeld had
Met jouw stem heb je me laten ervaren
hoe nutteloos liefde is
Met jouw hand heb je me laten ervaren
hoe pijnlijk overgave
hoe weerloos de nacht
Ik weet dat er ergens op boeklinnen staat,
op perkament is geschreven,
dat het allemaal niet geeft
dat het mijn dromen zijn
Maar de wereld die ik heb mogen ervaren
in jouw bij zijn
heeft weinig meer met liefde
en vooral veel met jou
Ik laat je gaan zodat je
een beter mens kunt worden
zonder dat ik je tegen houd
zodat je niet meer hoeft te vechten
met mij
tegen mij
op mij
Waarschijnlijk, wil jij mij nooit meer laten gaan.
Je noemde het liefde
Je maakte bezit.

Jip

Medelijden

Boeten zal ik, tot in het diepste van de nacht
met mijn ogen open opgesloten in angst
voor alles wat er komen gaat
Stuk moet ik, tot in het diepste van mijn hart
met mijn mond dicht schreeuwen om vergiffenis
voor alles wat er is geweest
Winnen, wil je, tot in het diepste van je ziel
om alles wat je hebt verloren terug te krijgen
maar vergane zaken, zijn onvindbaar

Wens me geen onomkeerbaarheid toe
ik wens je het beste
Wens me geen verlies toe
ik wens je de winst
Wens me geen ongeluk toe
ik wens je je leven

Lijden moet ik, tot alles in stukken gaat
met mijn handen voor mijn ogen slagen afweren
tot het blauw mijn ogen kleurt
Scheuren zal ik, op je woorden die blindelings gegooid worden
zodat ik moet horen wat jij kwijt moet
en zwijgzaam op ga, in jouw massa
Bewijzen zal je, dat mijn wezen dieper zwart is dan het jouwe
en ik het jouwe helder maak

Breek me in stukken
ik zal je maken
Onthou mijn zonden
ik vergeef de jouwe
Breng me ongeluk
Ik wens jou het leven

Daar waar geen mens meer gaan wil
daar zul jij altijd je voeten zetten
dat wat geen mens wil raken
daar ligt het uiteindelijke doel
Zoals geen mens zal vechten
zo bevecht jij jezelf

Heb geen medelijden meer om wat je was
Heb geen medelijden meer om wat je bent
Heb medelijden om wat je zijn zal
Jij liever dan ik
en ik ben slecht(s) ik

Jip

Jij

Jij hebt zo hard geroepen
vanaf je troon drie hoog
Jij zou het allemaal wel redden
vanuit je ijzeren kasteel
De hele wereld zou je redden
jij met je krijgsmacht
Maar je koninkrijk is vergeven
Jij

Jip

Druppels

Uiteindelijk zijn het alleen nog maar druppels
die onvermoeibaar hun weg zoeken
de intentie om de waarheid te achterhalen
is zelfs de meest volhardende
nog veel te veel
De deuren staan open vandaag
maar het slot zit nog vast
Menigmaal is er geroepen
maar er komt niets dan druppels
Druppels tot er geen water meer is
maar wat er daarna komt....

Jip

Spiegelbeeld

Het is een spiegelbeeld dat ik niet langer ken
hoewel ik zo vaak er in heb gekeken
dat ik uit kon tekenen wat ik voor me zag
Ik kende de details
ik kende de grove lijnen
en zelfs toen alles leek te beslaan
dacht ik nog steeds
dat te herkennen wat ik kende
Steeds heb ik geprobeerd
het mooie te willen te bekijken
het schone onder het vuile weg te halen
Ik heb gepoetst tot de spiegel glom
Maar hoe ik ook mijn best doe
je bent niets van wat ik dacht dat je was

Jip

Wachten

Ik heb zolang gewacht op alles wat niet komen gaat
dat ik het wachten meer dan beu ben
Ik wacht niet meer op alles wat niet komen zal
omdat onzinnigheid enkel tijd eet
Ik wil niet meer moeten wachten
neem mijn lot in eigen hand
want wie op het wachten wachten moet
wacht altijd veel te lang

Jip

Zware voetstappen

Ik heb me menigmaal afgevraagd
waarom ik mijn voeten niet meer op kan tillen
verzwolgen door zand en modder
tot aan mijn enkels
Mijn voetstappen als manshoge gaten
in zand en veen verdwenen
Als lood dat mijn schenen gekluisterd houdt
aan wat ooit lichtvoetigheid zou zijn
Om vervolgens mijn juk af te werpen
mijn veters los te maken
en te springen in zee
Hopend dat ik onderweg
ook het beton kwijt zou raken

Jip

Wie ben ik

Je noemt mij niet bij mijn naam
uit angst te verzoeken
waarvan je me verdenkt
werkelijk te zijn
Maar mijn lief
uit mijn hoofd groeit
nimmer een gehoorde huid
Noch zwavel over mijn tong
Geen staart die zich doet ontspruiten
net boven de welving van mijn onderrug
Toch vrees me mij
wellicht
om dat waarvan je weet
dat ik het werkelijk ben
wellicht
vrees je mij
om alles wat ik niet ben
en wat jij evengoed
zelf zou kunnen zijn

Jip

De kleur van mijn pad

Ik heb de weg rood zien kleuren
zelfs onder tranen kon ik geen blauw onderscheiden
ergens was er in het hele geheel
van wegen die ergens weg moesten raken
geen kleur meer te bekennen
die mij niet rood leek
Twijfel in mijn ogen
om de verloren nachten die ik doorwaakt heb gezien
totdat de morgen hem rood kleurde
evenals mijn ogen die ik de slaap ontzegde
Moe sleep ik mijn voeten voort
zonder schoenen over scherpe stenen
het is niet de pijn die mij af en toe lam legt
Het is enkel wetenschap
gevoel van machteloosheid dat tussen mijn tenen doorsijpelt
Ondanks alles wat men mij brengt ben ik altijd op zoek
Naar de kleur die mijn pad moet zijn.

Jip

Onze held

Vol goede moed is hij het strijdveld op gegaan
Gehesen in een pak wat men een harnas wilde noemen
zwaard links en schild rechts
schouders recht, buik in, blik vooruit
wie zou hem raken
Hij was de held
Zo was hem verteld

Arm hoog ging hij de strijd in
Zijn harnas voelde als lood maar evenwel bescherming
zwaard links en schild rechts
recht daar waar hij slaan moest, bukken, ontwijken
wie kon hem raken
Hij was de held
Zo was hem verteld

Maar er zijn altijd mannen die sterker zijn
een harnas is loden last van zwaar metaal
zwaard weg, schild stuk
gebukt onder verwachting, hoop, moed
wie raakte hem
Hij was de held
Zo was hem verteld

Het strijdveld was leeg en geen ademtocht nog te zien
een harnas lag op het ijskoude veld
zwaard rechts, schild links
Verloren in een poel van moed, hoogmoed, verdriet
gevochten, verloren, gestorven
Onze held
Zo is mij verteld

Jip

Gesloten

De deur dicht met een slot er op
dievenklauwen en een ketting
ramen vol met ijzeren staven
en de luiken dicht

Mijn ogen naar de grond
en mijn handen gebald
Staal aan mijn voeten
en gewicht op mijn hart
een ijzeren glimlach
om niet door te komen
doorwaakte nachten
en momenten vol pijn
Leven dat hing aan de punten van mijn schouders
tranen die geen tranen meer waren
alleen nog spetters vol spijt

Het gaat goed
het wordt beter
Ik kan het aan
Het lukt wel geloof me
laat mij maar gaan
onkruid vergaat niet
na regen zonneschijn
Niets aan de hand
schelden doet geen pijn

De deur dicht met een slot er op
dievenklauwen en een ketting
ramen vol met ijzeren staven
en de luiken dicht

En toen kwam jij

Als een niet te stoppen regenbui
donderde je mijn leven in
stapte in mijn plassen
en keek door onontdekte kieren
Met warme woorden vol geloof
met stille berichten vol vertrouwen
Met geduld dat de berg zelfs naar Mohammed zou komen

Ging langzaam de deur van het slot

Jip

Verstopt

Daar achter de lelie
daar waar je met niet zoekt
tussen stenen en modder
diep weg onder de natte tenen
van een bloem die haar bladeren
zacht op het water laat deinen
Daar ben ik
en als je goed kijkt
kun je me zien
Maar goed kijken is niet
wat mensen doen
Dus zit ik hier goed
voorlopig

Jip

Breuklijn

Wellicht voelde het als glas
puur maar breekbaar
Misschien als porselein
zacht onder je handen maar fragiel
Men zou het marmer kunnen noemen
prachtig maar koud
Wie weet als diamant
waardevol tot de eerste beschadiging

Alle woorden van de wereld had men kunnen verspillen
als een onbeschreven blad tot de eerste punt
als rein water tot de eerste regen valt
als ijs tot dooi

Spiegel wat je kunt en omarm het liefste dat je hebt
waak voor jezelf
kijk voorbij dat wat er altijd zal zijn
littekens zijn nooit meer te vervagen
zelfs als je ze niet ziet
zijn ze altijd daar
waar ze achter zijn gelaten

Verminderde waarde tot daar waar men de waarde meten kan

Jip

Na de ruzie

Hij vroeg me wanneer ik niet meer zou zwijgen
aangezien ik het antwoord ontweek
Had dat genoeg moeten zeggen

Jip

Lief heb je lief

En zoals zo vaak
vraag ik me ook vannacht weer af
dat als ik wakker word
je nog steeds mijn lief bent
ik je lief mag hebben
wij lief zijn voor elkaar
en een ieder die wij lief hebben
En zoals zo vaak
word ik ook morgen weer wakker
met jou naast mijn hoofd
Diep in mijn hart
Daar waar je hoort
In het opkomende licht
van een geheel nieuwe dag
Zeg ik nog enkel
Lief, 'k heb je lief

Jip

Stem

Ik kan je stem uittekenen
zoals hij mij zovaak moest tegenspreken
in het alles was er niets
dat in jouw oren goed genoeg was
maar uiteindelijk
was het mijn stem
die wel zei wat het moest zeggen
Je zal het maar moeten horen
Dat vergeet je nooit meer.

Jip

Zwijgende daden

De wereld was stil
omdat we allemaal wel wat te zwijgen hadden
En niemand nog de moeite nam
om uit te spreken
wat we allemaal wel dachten
Dat niets komt
zoals we het graag hebben
en we het moeten doen
met zoals het komt
Uiteindelijk hebben we uitgesproken
dat zoals het komt
Niet eens zo slecht is
En misschien wel goed
Langzaam werd de wereld weer wakker
toen wij waren ingeslapen.

Jip

Vuile ramen

Door het matte glas zie ik de bomen groeien
het gras ontspruiten uit wat de winter overliet
Ik zie sneeuwklokjes die fier hun kopjes oprichten
Zon die de eerste lentebloeiers trots begroet
Ik zie de druppels van de dauw nog snel verdampen
voor zij opgeslurpt worden door voorbij vliegende vogels
die intens genieten van nieuw gevonden warmte
op hun loom uitslaande vleugels
Ik zie bijen die vergeten bloemen vereren
met een verlaat bezoek
Spinnen die naarstig hun web wassen
voor onverwacht maar zo bemind bezoek
waarna menig vlieg zich een andere vliegroute zou hebben toebedeeld
maar nu toch danig te laat zich voelt veranderen in een present
Ik zie hoe zachte lentezon langs de hemel glijdt
en de grijze wolken in de lucht zacht beschijnt met haar stralen
Zodat ontelbare druppels zich gaan vormen waarna
een onbeschrijfelijke bui wederom nieuw leven zal brengen
Ik bezie het raam en alles wat er achter gebeurt
En realiseer me dat ik hier al veel te lang zit en veel te weinig doe
het leven gaat door ook als ik stil sta
Tijd om de ramen te wassen.

Jip

Verdriet

Ik geloof dat ik niet eens meer weet
waarom mijn verdriet een naam moet hebben
het zijn geen daden van gewicht
die druppelend aan mijn ogen hangen
hun weg naar beneden vinden
om tussen mijn borsten te drogen op mijn buik
Stil laat ik mezelf
in zeeen veranderen hopend dat ik
wegspoel om nooit meer aan te komen
daar waar ik ben vertrokken
Heb mij lief
hoop ik
maar ik vrees dat met mijn zeeen
ik ook die kans verspeel

Jip

Woede

Zij voelde af en toe nog
hoe hij haar huid raakte
tederheidloos geweld
Hoe hij enkel weerzin tentoonstelde
en de lust enkel nog vond
in onuitgesproken details
Als steen was zij, onder zijn aanraking
hoewel er soms zelfs liefde
uit zijn vingers stroomde
Waren angst en te vaak uitgesproken woorden
als naalden in haar wezen
Vergeten waren de dagen
waarin zij, als bijna kinderen nog
de wereld wilden ontdekken
Harde lessen zijn er geweest
kind af
Is zij nu
Soms voelt ze nog hoe hij haar huid beroerde
wanneer hij woedend op de wereld
zijn vuisten tegen haar rug liet schreeuwen
soms gelaten vaak verbeten hoorde zij hem aan
Niemand is zonder zonde
elk draagt zijn deel
Het blauw van de nacht scheen helder
op haar harde lichaam
Hij heeft haar woorden nooit gehoord
zo woedend als hij was.

Jip

Ruzie

Waren we geen vrienden, dacht ik nog
voordat we mokkend
beide met het hoofd gebogen
uit elkaar gingen
De een nog stugger dan de ander
geen woord van afscheid
kon men aan de lucht onttrekken
Sleets verscheen er af en toe
aan lang vergeten horizonnen
een gebaar van hoop
Zou er een spijtbetuiging komen
na zoveel onuitgesproken wrok
Woedende woorden die gegooid waren
als parels voor de zwijnen
want er werd met even veel kracht
tegenwind geboden
De voetstappen die langzaam vervaagden
lieten niets te raden over
Waren we geen vrienden
als voltooid verleden tijd

Jip

De zon

De zon wandelde de hemel langs
en ik liep mee
in de rug of op de wangen
soms zelfs bovenop mijn hoofd
De zon wandelende de hemel langs
en jij liep mee

Jip

Weg

We waren het niet eens
we waren het niet eens oneens
we waren enkel nog aan het zoeken
en uiteindelijk vonden we
wat we zochten
een uitweg uit alles
zonder het eens te zijn

Jip

Leilinden

De leilinden in de voortuin laten zich niet langer binden
Zij breken los uit vastgestelde dogma´s
Vooropgesteld dat niets hen langer dan een dag kan boeien
zijn zij een wandelend standbeeld van opgesteld genot
Wees mijn wonder omdat ik wonderwel mijzelf
los heb gebroken van mijn juk
De wind in mijn in vlechten gestoken haren trekt me
maar gelijk de linden laat ik mij niet meer verstenen
wandel een geijkte weg en breek de lans voor hen
die buiten de lijnen denken.
De linden leiden mij de weg naar onzekere dagen
Altijd zekerder dan de nacht die was
Linde weet dat ik kom.

Jip

Mijn lief

Fluwelen woorden heb ik gekroond
tot bewakers van de dagen
die als kostbaar kant worden geleefd
maar sterker dan marmer
niet stuk te slaan zijn
Verlangend oog ik in de nachten
als de sterren mij laten zien
wat ik in menig dagdroom had willen vinden
Liefde die meer is dan enkel een woord
En zoveel minder dan een plicht
Ik omlijst je ogen met enkel spinrag
doorzichtig, maar haast onbreekbaar
om geen blik te missen,
niets fijner dan een uur met jou
Enkel dan mijn leven
te delen.. met hem van wie ik hou.

Jip

Wat is wijsheid

De laatste vogels vlogen over voor vannacht
Ook zij waren het vliegen moe
tijd om allen het hoofd te rusten te leggen
Alleen de laatsten der aarde
reden nog door
vol tomeloze energie
om overal te zijn waar ze niet hoefden te komen
niet behoorden te zijn
niet waren gewenst
Tegen de tijd dat de zon de horizon zou begroeten
zouden zij allang niet meer zijn
waar zij vertrokken op een ander moment
De vogels die zij gister zagen vliegen
en die de nacht hadden overleefd
Leefden allang
In een andere tijd
Doorgaan tot de wereld stopt of het hart
Wat is wijsheid

Jip

Zwart

Zelfs toen je dacht dat de nacht niet zwarter kon
gingen de lichtjes uit
leek het net alsof de sterren
Hadden besloten een andere weg te kiezen
Leek het maanlicht het wolkendek niet meer te kunnen breken
Zelfs toen je dacht dat de nacht niet duisterder kon
gingen de vlammen doven
leek het alsof de hele wereld zwart werd
En er niets overbleef dan zwarte ruis
en zelfs dat stopte na verloop van tijd
Zelfs toen je dacht dat al je lichtpuntjes vertrokken waren
er geen eind meer leek te komen
aan een geweven zwarte deken van pijn, angst, woede en haat
Kon ik je geen licht geven
wel een hand
Ik weet waar je heen gaat.

Jip

Heel rot

Willoos als een verlaatte bloem die haar bloesem niet in de lente
maar de herfst tentoon spreidt.
Verloren in de kou van de eindeloze herfst die over zal gaan
in een bijna eeuwig durende winter
Zo staat zij daar
twee voeten op de aarde maar zo stevig als los zand
armen gespreid tegen de striemende wind
maar uiteindelijk toch verloren in de strijd der elementen
Men zal zeggen: meisje toch
Men zal denken: arme ziel
Men zal merken: helaas voor jou
Kies je strijd verstandig en win hem
of verlies hem, maar neem dan ook je nederlaag
Als een verlaatte bloem die haar bloesem niet in de lente
maar eind zomer heeft laten zien
Zo gaat ze ten onder....
haar geur blijft zelfs nadat de ranke bloemen zijn gestorven....
Rot noemt men dat....

Heel rot.

Jip

Is er nog?

Waren er nog woorden over
want ik heb ze niet gehoord
Vergeten om te luisteren missschien
of had je ze gezwegen

Zijn er nog daden over
want ik had ze niet opgemerkt
Vergeten om ze te willen opmerken misschien
of was je ze vergeten

Had je nog redenen over
want ik wil ze graag begrijpen
Vergeten dat het allemaal om niets ging misschien
of waren die er niet?

Jip

Maybe we should

Maybe we should have danced tonight
Cause dear the stars look right tonight
Maybe we should have talked tonight
cause dear the time feels right tonight
Maybe we should not fight tonight
cause man I wanna sleep tonight
Maybe we should forget tonight
and be ourselves and live tonight
Maybe we could pretend tonight
everything´s right tonight
And after night a silant dawn
I realise the world has gone on
I pray you make the best today
of everything that may come your way
Maybe I could dance tonight
but choose to sleep tonight
Tomorrow on it´s way
Wake up, wake up!

Jip

Te laat

Je doet het zwijgend af
misschien omdat er geen passend antwoord is
misschien omdat het niet de vraag was die je verwachtte
je eist veel
te veel
en hoopt nog steeds
dat ik je eisen weerleg
zodat je meer kunt eisen
omdat ik zwart ben
blatend in de wei
met gekrulde vacht
mak moet zijn
Je doet het zwijgend af
maar schreeuwen heeft geen zin meer
Zelfs ongesproken woorden
Ken ik,
ik ken je
Jij kent mij niet meer

Jip

Het bekruipt me
zonder dat ik het aan zie komen
vanachter geslopen
onmiskenbaar aanwezig
maar zichtbaar voor geen
een rilling langs mijn rug
die naar boven glijdt
mijn geharde schouders proberen
nog om het te stoppen
Maar zelfs mijn opgeheven bladen
kunnen niet stoppen wat mijn
hoofd in wil
Ik wil het uitgillen
of het zwijgend afdoen
geen mens gelooft mij
dan zonder geloof
Is er meer dan men met open ogen
kan zien
en dat men met gesloten ogen
durft te zien

Jip

Condoleren

Daar waar de mensen komen
en staren naar elkaar
woordeloos elkander omarmen
omdat zij samen voelen
dat wat niet had gehoeven
of misschien opluchting gaf
Daar waar de mensen gaan
Omdat zij stierf

Jip

Kaarsvlam

Als een kaarsvlam die in een luchtstroom danst
een eenzaam ballet uitgevoerd tot in perfectie
Schaduwrijk verkent het zijn weg
in de licht holle zaal
Zoekende naar de donkerste plek
Effect maakt effect
Ik zal de lichten doven
zo dat de vlam het licht is
Sprankelend zal zij haar passievolle dans ten toon stellen
tot de luchtstroom haar de baas is
Uit zonder toegift.

Jip