Vallend over de veters van mijn schoenen
de trage wetenschap overvalt me
Alsof ik willens en wetens de keuze heb gemaakt
om de feiten niet onder ogen te zien
gewoon dapper door te stappen
voetje voor voetje
tot dat mijn woorden haken in de ogen van de feiten
sprekend langs de regels
maar hangend in de resten
Strik ik uiteindelijk mijn veters
om te voelen dat ze losraken
geen grip, geen houvast
los zand tussen mijn tenen
Terwijl mijn neus tussen de feiten valt
er is geen ontkomen aan
Nieuwe schoenen,
nieuwe schoenen.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten