In een vogelvlucht zag hij de kalmte aan zich voorbij gaan
niet instaat om tot een volkomen stilstand te komen
Moest hij dus wel openstaan
voor wat hem zou overkomen.
Hij kon niet eens het koren van het kaf
gaan scheiden
en legde het meningmaal af
tegen hen die de weg leiden
In een ogenblik van stilte liet hij zich de nacht ontnemen
niet volkomen genoeg om het lijdend voorwerp te worden
niet volmaakt als de luchten die schenen
op de onneembare horden
Hij was noch man, waarom hij zou vertrouwen
nog minnaar waarop men zou bouwen
Hij was verloren
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten