De wereld ligt om me heen
in drieennegentig woorden
op verscheurde stukken papier
Ik dacht dat ik wist waar ze hoorden
maar nu liggen ze hier
Ik plaats de wolken en de zon
de bomen en de bloemen
Ik dacht dat ik dat allemaal kan
nu moet ik me verzoenen
Ik ken de plek van huizen
van kippen, honden, paarden
van katten, vogels, muizen,
en waar we ze bewaarden
Ik ken rood en blauw en groen
en weet van de muziek
Maar het is toch geen doen
het maakt me enkel ziek
Op alle kleine stukken
is er geen blijven bestaan
en zal het mij niet lukken
er is er geen met mijn naam.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten