Wie mij leest moet begrijpen
dat wie mij leest, mij leest
Mijn gevoel vertaalt naar woorden
van wat is of is geweest
Je leest misschien een kleine spiegel
in de woorden punten zinnen
Maar wie mij leest die moet begrijpen
deze strijd is niet te winnen
Duizend woorden over haat
niet direct echt wat ik voelde
Maar wel waar het leven over gaat
Wie mij leest die moet beseffen
dat de wereld verder gaat
Dat er meer is om te lezen
dan wat er tussen regels staat
Dat ik eindeloos kan dromen
over mijn eigen luchtkasteel
Prins en paard en eeuwig durend
Maar dat doen er toch zo veel
Ik ben niet meer dan de schrijver
van wat woorden en gedachten
Wie mij leest moet werkelijk lezen
dat de laatste het beste lachtte
Jip
2 opmerkingen:
Ietsje lopender gemaakt, voor het geval je het wilde plaatsen ;)
Als ik je lees,
lees ik een gedicht
dat te eenvoudig
te lang, te helder
iets vertelt wat
onvoltooid is gebleven
Als ik je lees
lees ik een gedicht
met iets van gedachten
gevoelens en je leven
dat net als je gedichten
onvervuld is gebleven
Als ik je lees
lees ik een gedicht
met uitbundige woorden
ingetogen dicht je een gat
dat ondanks vele woorden
leeg is gebleven
Doch toen ik je las
las ik dat wat je siert
en realiseerde ik mij
dat ik leesblind was
voor wat je werkelijk
echt hebt geschreven
groetjes Henk
Ik schrijf woorden
die ik goed acht
Ik schrijf zinnen
die ik bedenk
Ik dicht gaten
die ik niet langer
zien wil
simpel weg
Een reactie posten