Hij kan niet eens de bel bereiken
als hij op zijn tenen staat
Toch schijnt hij alles te moeten weten
hoe het is en hoe het gaat
Hij hoort woorden die niet juist zijn
hij ziet blikken zo onoprecht
Maar hij ziet de bel wel hangen
en de bel is levensecht
Als hij enkel die kan halen
als hij enkel die aanraakt
Dan komt alles waar het zijn moet
wat dan stuk is wordt gemaakt
In zijn oren klinken woorden
van verdriet en zwakke onmacht
Met zijn vingers in zijn oren
ziet hij wat er wordt aangebracht
Het is niets en het is alles
het is meer en weinig waard
Morgen koopt hij snel een krukje
hij heeft er wekenlang voor gespaard
Want die bel hij zal hem halen
en de deur zal opengaan
En dan is het beter, mooier, liever
hij weet niet eens wie er achter zal staan.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten