Vol vuur spoot hij de woorden over tafel
vol van liefde en trouw
was hij enkel vol van wat zij dachten
Gedachteloos keek zij de pannen leeg
zonder een woord te zeggen
was zij vol van wat zij hoopte
Elk het zijne maar beide alleen
wandelden zij door het leven
leeg van hoop en hopeloosheid
Niets ontziende woorden gooide hij
vol van walging en onzin
hij was vol van wat zij zei
Vol vuur keek zij de woorden aan de muur
terwijl zij spugend haar hoop liet varen
een woord wat te veel
Eenzaal renden zij het leven voorbij
ver van elkaar naar hetzelfde eindpunt
bang om in de dood elkaar te vinden
Hoopvol kijkt zij naar het vuur
wat ze zelf maakte en aanhield
met kleine stokjes
Struikelend haar weg vindend
in het pad dat leven en liefde heet
en nieumand die de weg wijst
maar vinden zal ze zijn.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten