Hoewel hij alles had moeten weten
hoed noch rand waren hem voorbij gegaan
Stond hij smalend in het midden
wee mij, wee mij
Hij kende de redenen van redenatie
Hij kende de wegen van het gerecht
Wonderwel alleen vergeten
goed is goed, slecht is slecht
Niets van de stille wateren
die ondoorgrondelijk waren
En toch overzichtelijk geheel maakten
Vragende ogen van vele gezichten
spiegelden hem
een wereld voor,
eindeloos, neem mij
eindig in het spel
Hij kende alles, hij kende niets
Vergeten, wonderwel, dat wel.

Jip