Wees niet bevreesd mijn lief
want ik ken de weg naar waar de zon komt
waar de horizon het land zal kussen
zoals wij de wereld verkend hebben die wij moesten zien.
De donkere wolken,
de eindeloze heuvels die eeuwig bergen bleken
Het diep zwarte water wat langzaam blauw kleurt.
Ik reik je mijn hand daar waar ik hem je geven kan
zelfs als de afstand onneembaar lijkt
voel ik je adem op mijn huid
de zachte aanraking van je vingers die
meer indruk maken dan de eindeloze heuvels en de donkere wolken
zelfs het zwarte water lijkt blauwer te zijn
Ik neem je de nacht van je schouders
en omarm de twijfel die je zonder uitspreken hebt laten drijven
Ik ken je woorden en de woorden die je niet spreekt
Ik weet de wegen die je niet wilt gaan
De heuvels vervlakken en na donderbuien trekt het wolkendek open
het blauwe water is van ons
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten