Schreeuwend sta ik aan de zijlijn van de wetenschap
roepend naar wie horen wil
hoe ongelukkig ik ben
tranen van verdriet en woede
Wetenschap van onmacht
Krijsend doe ik mijn beklag op het centrum van de aandacht
geen toehoorder kan ontsnappen
aan mijn vurig relaas van pijn
gal en bitter van verlies
Leeg kijk ik een glazen wereld in en schop
dwars door elke ruit wil ik
zie mij, hoor mij, ruik mij, wee mij
Ik ben niets meer dan een hoopje
van wat een ander achter liet
Medelij mij (niet)
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten