Nee

Je kijkt me aan met zo veel vuur
een onbewogen nee klapt
met slagkracht tegen de muur
Ik denk dat je niet wilt

Je kijkt me aan met zo veel pijn
een ongezwegen nee klapt
uit je met zo veel pijn
Ik dat dat je niet wilt

Je smeekt me met zo veel angst
een goed begrepen nee klapt
weg, jij bent het bangst
Ik denk dat je niet wilt

Ik doe mijn best
Ik denk dat je niet wilt
Ik doe mijn best
Nog even meisje, nog even

Jip

Ik kan het ook

Ik heb me zo vaak afgevraagd
waarom jouw wereld blijft draaien
zelfs als de mijne stil lijkt te staan
aan mijn voeten stuk valt
ongrijpbaar of onwaarschijnlijk
Ik kan het ook
Ik heb me zo vaak afgevraagd
waarom jij kunt blijven dansen
zelfs als mijn voeten als beton worden
gekleefd in stugge modder
onbeweeglijk of ritmeloos
Ik kan het ook
Ik heb me zo vaak afgevraagd
waarom jij altijd boos kan blijven
zelfs als ik je al vergeven heb

Ongelofelijk
Ik kan alles wat jij kan
en nog meer

Jip

Hoewel hij alles had moeten weten
hoed noch rand waren hem voorbij gegaan
Stond hij smalend in het midden
wee mij, wee mij
Hij kende de redenen van redenatie
Hij kende de wegen van het gerecht
Wonderwel alleen vergeten
goed is goed, slecht is slecht
Niets van de stille wateren
die ondoorgrondelijk waren
En toch overzichtelijk geheel maakten
Vragende ogen van vele gezichten
spiegelden hem
een wereld voor,
eindeloos, neem mij
eindig in het spel
Hij kende alles, hij kende niets
Vergeten, wonderwel, dat wel.

Jip

Nie

Het is als omringt door likken de vlammen
die mijn hielen kussen
als ik mijn zonden overzie
en al met al
niet eens kan tellen
niet hoef te tellen
Niemals Nie
Voel mij als omringt door kaarsen
die spelen met de ochtendbries
als ik mijn deugden overzie
en al met al
niet meer hoef tellen
niet eens kan tellen
Niemals Nie
Ik voel me als een simpel lichtje
dwalend door een lange nacht
Als ik mijn geluk overzie
en al met al
thuis mag komen
thuis kan komen
Wie man kennt.. man kennt es nie

Mis

Ik zie je ogen, vuur geschoten, aangeschoten, wild
Ik hoor je stem, omhoog geschoten, doorgeschoten, stil
Ik voel je woorden, afgeketst, op wat niet was en zou
Ik voel je dag na dag steeds minder, mis ik veel,
maar mis niet jou.

Jip

Verhaal mijn leven

Verhaal mijn leven
niet als sprookje
niet als oneindig verhaal
Verhaal mijn leven
in de woorden
die we kennen, allemaal
Verhaal mijn leven
lang gelukkig
lang geleden als het moet
Verhaal mijn leven
begin tot eind
Het komt goed toch... het komt goed

Jip

Het stormt

Het waait te hard om goed te kijken
de bomen buigen
Buig maar mee
Het gaat te hard om te ontwijken
Wij verdrinken
zee zee zee
Het stormt te fel
de schepen stranden
op het strand geen mens, geen hond
Men gelooft toch met geen macht
dat hier het eerste kerstlicht stond
Het waait te hard om mee te lopen
dus we lopen tegenin
Soms met frisse, soms verloren
soms met voor of tegenzin
Het stormt de dagen moeten lengen
De storm die ligt al dagen niet
Het wordt een lange lome lente
zoals het er nu uit ziet.

Jip

Meisje

Meisje geef me je handen
ik zal je leiden
langs de weg die vele hebben moeten gaan
die vele hebben ontweken
Meisje ga mee.

Zolang heb je gezwommen
Met haren voor je ogen
en stenen aan je voeten
denk je dat het niet
eens tijd wordt
om de wereld te aanschouwen
zoals zij eigenlijk is

Zolang heb je gelopen
met je ogen op de grond
en je handen in je zakken
denk je dat het niet
eens tijd wordt
om de wereld te ontmoeten
zoals zij eigenlijk is

Zolang heb je gedanst
met blaren op je voeten
en ogen in je rug
maar denk je niet
dat het eens tijd wordt
en vecht eens terug

Je mag een meisje zijn
en huilen van verdriet
zeeen vol tranen huilen
maar verdrinken
dat mag niet
Meisje het wordt tijd
de wereld te beleven
met grote teugen
niet heel even
Meisje het is tijd
om je niet langer te verstoppen
achter het grote gordijn
waarin je niet mocht zijn

Denk je niet dat het wel eens tijd wordt
Om adem te gaan halen.
Meisje wordt een vrouw!

Jip

Jij kent mij niet

Ik ken de wegen van fatsoen
ik weet ook wat ze kunnen doen
Ik ken de wegen van de pech
ik weet zelfs wat ik nu weerleg
Ik ken de paden van geluk
en hoe ze gingen, gewelddadig, stuk
Ik ken de de weg van het lot
en hoe het ging, meer dan kapot
Ik ken je ogen en je lach
ik weet zelfs hoe je mij vaak zag
Ik ken je wel
je kent me niet

Jip

Voor jou

Je pakt mijn hand als ik verdwaal
in duizend loze tranen
die loskomen uit alle onzin
die mijn leven kreeg
te dragen, de verplaatsen
die ik zag gebeuren
waar ik een aandeel aan had
maar wat mij uiteindelijk gebeurde
Je pakt mijn hand als ik verdrink
in duizend loze woorden
die loskomen uit alle feiten
die ik in mijn leven zag
voelde, aanhoorde
en die waarschijnlijk toch
fictie bleken te zijn
maar wel mijn verhaal
Je pakt mijn hand als ik verlies
gewoon de route van de dag
als ik even niets anders meer weet
dan in je ogen te kijken
te zien dat er
nog meer is op deze wereld
en allemaal van mij,
Je pakt mijn hand
omdat je van me houdt
en lief ik hou van jou

Jip

Minder fel

Er schijnt een fletse zon
door het open raam in de kamer
net alsof zij willen zeggen;
Ik ben er wel maar doe een dagje minder
ik blijf wel warm maar niet meer heet
ik schijn nog wel maar minder fel
het is maar dat je het weet
ik ben er wel
Ik doe een dagje met haar mee
een dagje... misschien minder
ik ben er wel
maar minder fel...

Jip

Boek

De voorpagina leek hoopvol
Zelfs het eerste hoofdstuk las ik met vertrouwen en plezier
Maar naarmate de bladzijdes vorderden
las ik gestaag de woorden
die de schrijver onbedoeld
of toch opzettelijk
deze vorm had gegeven
Mijn ogen toegeknepen
mijn handen in vuisten
Niet in staat om het boek opzij te leggen
Hoopvol op een ommekeer
waardoor de hoofdpersoon...

Het slot van het boek heb ik niet gelezen
Heb het weggelegd
afgesloten
Was bang dat het einde
eindig zou zijn.

Jip

Muur om mijn hart

Alsof ik een muur om mijn hart heb moeten trekken
steen voor steen gebouwd
maar met slecht cement
de voegen waren al aan het barsten
toen de muur nog lang niet
op haar hoogste punt was
Altijd scheen er
een ingang te blijven
Raak me
Breek me
Maak me
Smeek me

Uiteindelijk bleek
de muur niet langer bestand
en heb je haar omgetrokken
het leek je niet eens veel moeite te kosten
gat na gat
Sloeg je
Brak je
Duwde je
Zweeg je
en sprak je

Toen de muur viel
en mijn hart op de grond lag
klaar om te vertrappen
Heb ik bij elkaar geraapt
dat wat ik wilde hebben
De muur om mijn hart
kon je niet langer beschermen
tegen wat je uiteindelijk
aan hebt gericht.

Jip

Loslaten

Er is niet langer iets om los te laten
zelfs de losse einden
liggen meters ver uit elkaar
niets om te knopen
Toch schijn jij te denken
dat in dit alles
jij recht hebt
op een stukje van mij
meer dan de stukken
die je jarenlang had

Jip

Daar waar de zon haar stralen neerlegt

Daar waar de zon haar stralen neerlegt
daar wil ik je ontmoeten
zodat de koude grond mijn voeten
niet langer pijn kan doen
Omdat de wereld daar iets lichter lijkt te zijn
en alles in perspectief
een schaduwkant heeft
doch kende ik deze allang
Ik zal je aankijken
je blik niet langer ontwijken
ik zal zijn wie je denkt
dat ik ben
Niet langer minnares
niet langer kind
enkel dat wat ik ben
Ik zal je spreken met woorden
die vloeiend uit mijn mond zullen rollen
Ik haat je niet
want haat is verspilde moeite
Ik weet dat jij me haat
haat om wat ik wel deed
haat om wat ik naliet
haat om wat ik uiteindelijk
helemaal niet had mogen doen
Ik zal je ontmoeten daar waar de zon
haar stralen neerlegt
Ik hoop dat je moed genoeg hebt
maar ik vrees dat jij enkel
in het maanlicht nog mooi bent

Jip

Te veel

Alsof de regen in mijn hoofd
mijn oren overspoelde
en ik niets meer hoorde
dan het tikken van de druppels
langzaam gleden ze langs mijn warme wangen
richting grond
om zich daar te vermengen met de resten die ik vond
een hand op mijn schouder als een baken in zee
kwetsbaar grijp ik
met al mijn kracht
soms lijkt het net of ik eeuwig mis grijp
redt mij
De tranen in mijn ogen
als regen uit mijn hoofd
Soms lijkt het allemaal
wat te zwaar om te tillen
Soms is het zelfs
mij te veel

Jip

Zwijg toch

Er hoefde niets meer gezegd te worden
er waren littekens die niemand meer hoefde te zien
maar die steeds naar de oppervlakte werden getrokken
boze tongen die bleven likken
als vuur dat zich naar buiten wil duwen
Er hoefde niets meer gezegd te worden
maar het werd wel

Jip

Geen medelijden

Schreeuwend sta ik aan de zijlijn van de wetenschap
roepend naar wie horen wil
hoe ongelukkig ik ben
tranen van verdriet en woede
Wetenschap van onmacht
Krijsend doe ik mijn beklag op het centrum van de aandacht
geen toehoorder kan ontsnappen
aan mijn vurig relaas van pijn
gal en bitter van verlies
Leeg kijk ik een glazen wereld in en schop
dwars door elke ruit wil ik
zie mij, hoor mij, ruik mij, wee mij
Ik ben niets meer dan een hoopje
van wat een ander achter liet
Medelij mij (niet)

Jip

Misschien kunnen we wel samen
de wereld vorm geven
Je hebt mijn gedachten
al zo vaak uitdacht
Je hebt mijn woorden
al zo vaak over genomen
Je hebt mijn leven
al zo vaak overzien
Misschien kun je het wel alleen
Misschien ook niet, misschien

Jip

Lichtjes

De lichtjes in de boom
weerspiegelen de jaren
ze schijnen fel in mijn ogen
doen bijna pijn zoals ze mij
doen inzien
dat het niet de lichtjes waren
die het kerstfeest maakten
het was de duisternis er omheen.

Jip

Het gras

Het koude gras aan haar voeten laat haar tranen verstillen
terwijl hij haar met zijn ogen scheldwoorden toeroept
die zij het liefste terug zou kaatsen
onwaar zou maken
maar uiteindelijk toch altijd aanvaardt
Er is geen weg terug
wanneer je deze bent ingeslagen
Het gras dat in de lente haar zolen zal doen kietelen
Het gras dat in de zomer in haar neus zal kriebelen
Nu ligt het door onder haar zolen
niet instaat zich op te richten
om iets te laten bewegen

Roerloos kijkt zij in zijn ogen
-ik vraag me af of haat je op kan eten
Zwijgend kijkt ze naar zijn gezicht
-ik weet dat er niets van je overblijft
Vragend kijkt ze naar zijn bewegende lippen
-ik kan niet eens meer luisteren
Mompelend zal ik weglopen
Mijn hoofd hoog
Medelijden zal ik hebben
Het gras zal zich strekken zodra ik ga.... Gebruik het!

Jip

Blauw water

Wees niet bevreesd mijn lief
want ik ken de weg naar waar de zon komt
waar de horizon het land zal kussen
zoals wij de wereld verkend hebben die wij moesten zien.
De donkere wolken,
de eindeloze heuvels die eeuwig bergen bleken
Het diep zwarte water wat langzaam blauw kleurt.

Ik reik je mijn hand daar waar ik hem je geven kan
zelfs als de afstand onneembaar lijkt
voel ik je adem op mijn huid
de zachte aanraking van je vingers die
meer indruk maken dan de eindeloze heuvels en de donkere wolken
zelfs het zwarte water lijkt blauwer te zijn

Ik neem je de nacht van je schouders
en omarm de twijfel die je zonder uitspreken hebt laten drijven
Ik ken je woorden en de woorden die je niet spreekt
Ik weet de wegen die je niet wilt gaan
De heuvels vervlakken en na donderbuien trekt het wolkendek open
het blauwe water is van ons

Jip

Zij koningin

Zij was als een koningin
alleenheersend op haar troon
gezeten tussen wat zij noemde haar volk
Als marionettenspeler trok zij menigmaal
de te hard aan de touwen
tot dat zij braken
en het volk niet meer wilde luisteren
Toen stond zij daar als afgezette wereldleidster
te schreien om de brokstukken van haar
gesmolten zandkasteel
In plaats van tervergeefse tranen
had zij beter haar muren kunnen verstevigen
Hij vertrapte niets
Hij spoelde niets
Hij was.. en ging...dwars door alle muren heen

Jip

Storm in mijn hoofd

Storm in mijn hoofd
ik voel de takken tegen mijn wangen slaan
en de wind waait in mijn oren
ik versta niet meer wat
je tegen me wilt zeggen
of ik wil het niet meer horen
Met orkaankracht
strijd ik vol weerstand mee
de storm in mijn hoofd
overtreft de storm op zee
en alles alles alles
lijkt jouw schuld te zijn
en bulder ik in mijn hoofd
tegen de rotsen op
Ik weet het niet
ik storm
namelijk niet zo vaak

Jip

Boos

Ik weet niet eens meer wat ik denk
de woorden in mijn hoofd komen
met zo´n kracht voorbij
dat ieder uitroepteken
er een te veel is
Ik geloof niet eens meer wat ik denk
wat alles lijkt absurd
overtrokken en reactief
Niets van dit alles is waardevol
Er is niets meer en toch voelt het als zo veel

Jip

Wakker worden

Ik weet dat morgen als ik wakker word
nog steeds jouw glimlach om mijn lippen speelt
Dat de nacht hoe grauw en donker
niet jouw licht kan doen vergeten
Jouw stem in mijn oren
Jouw hand in de mijne

Toch sta ik elke morgen
alleen op
het koude huis in
de lichten aan
de routine van de dag
die dagelijks meer routine wordt
Ook zonder jou

Maar ik weet
dat als ik wakker word
Ik nog steeds van je mag houden
En ik weet
dat als jij wakker wordt
we weer synchroon lopen

Jip

Zijn deel

Langs de zijlijn ziet hij ademloos het spel aan zich voorbij trekken
spelers die een tegen een hun mannetje staan
maar in groepsverband niet op kunnen gaan in het geheel
het individu blijft
ten opzichte van het alles
een groter geheel
dan een deel van het geheel
Langs de zijlijn ziet hij, vol overgave
en begrijpt dat zijn deel
groter is dan het geheel

Jip

Ik weet het niet

Ik denk
dat ik heel zeker weet
en dat het hoogstwaarschijnlijk
misschien het beste is
voor alles
en iedereen
en dan wel
vooral voor mij
dat ik op dit moment
het even
niet meer weet

alsof mijn voeten
onder mij vandaan sloegen
als luciferhoutjes
kraakten onder het gemak
waarmee woorden werden uitgesproken
vol boodschap
en lading,
maar achteloos
mijn leven ingegooid
Hoewel ik wist dat
ze zouden kunnen komen


Ik denk
dat ik heel zeker weet
en dat het hoogstwaarschijnlijk
misschien het beste is
voor alles
en iedereen
en dan wel
vooral voor mij
dat ik op dit moment
het even
niet meer weet

Alsof mijn wereld
terwijl ik zeker wist dat ik keek
zo voor mijn ogen
van kleur verschoot
door de simpelheid van dit leven
en hoe complex het is
soms komt er even
wat licht op de zaak
vaak is het erg donker

Ik denk
dat ik heel zeker weet
en dat het hoogstwaarschijnlijk
misschien het beste is
voor alles
en iedereen
en dan wel
vooral voor mij
dat ik op dit moment
het even
niet meer weet

En daarbij
wie ben ik
om te weten?

Beter mens

Het is een schreeuw uit onmacht
wijze woorden roep je
vol waarheid
Hoe slecht ik ben
en waardeloos
Nutteloos
eigenlijk niet meer dan
een fragment uit je leven
Hoe afzichtelijk
afstotelijk
hoe veel je van mij houdt
dat je al deze informatie
aan mij toevertrouwd
Zodat ik kan
werken aan
een beter mens te zijn,
de race is gelopen
en ik acht de kans klein
ooit een beter mens te worden
dan het mens dat ik ben

Jip

Moeilijk

Hoe hard de regen ook spoelde
het leek vandaag geen zegen
te zijn, te wandelen
in de wassende regen
Mijn tranen lieten hete sporen
na op mijn koude wangen
die niet meer naar vroeger
maar naar het nu verlangen
Mijn handen zoeken twijfelend
naar steun in jouw hand
Keuzes met het hart
zijn zelden met verstand
Vandaag was een horde
die ik alleen moest nemen
en zelfs nu ik hem over ben
is hij nog niet verdwenen
Ik zwijg nu duizend talen
maar ooit zal ik het weten
Hoe zwijgend ik ook ben
vergeven wel, niet vergeten

Jip

Mijn strijd

Ik vocht drie duizend dagen
toen was ik het vechten moe
Ik waakte even lange nachten
toen deed ik mijn ogen toe
Ik gaf taal nog teken
tot de pijn begon te slijten
Ik reed de wonden meer dan open
er bleef niets over te verwijten
Toen de dagen gingen lengen
en het zonlicht boven kwam
Leek het net alsof de nacht
mij het zicht totaal ontnam
Maar ik merkte dat tussen de wolken
sterren naar me bleven schijnen
Het is een vreselijk naar verhaal
Maar de woorden gaan verdwijnen
We gaan niet voor het goede einde
het is ook niet heel ver weg
Maar uiteindelijk is het afgelopen
Op het moment dat ik het zeg

Jip