Hoofdpijn

Bonkend kruipen woorden door mijn hoofd
Ze tikken de randen van mijn kunnen aan
En dwingen die om verder op te rekken
Afwisselend probeer ik ze te verkoelen
Door mijn krullen als geheel boven mijn hoofd te draaien
Om vervolgens ze te verwarmen met een dikke verzachtende deken
Niets lijkt ze te kunnen verleiden tot zwijgen en rusten
Synthetische processen in mijn bloed die als oproerpolitie te werk zou moeten gaan
Zorgen enkel voor meer drukte aan de grenzen van mijn bestaan
Hij aait mijn oren
Filtert de wereld die aan de deur klopt
Maar zelfs hij kan de moeten die ronddolen niet stoppen
Hij neemt hen die hij kent uit mijn handen
En laat mij vechten met mijn woorden in mijn hoofd

Berustend in het feit
Dat de randen van mijn kunnen
Morgen weer ergens anders liggen
Sluit ik vol verzet mijn ogen
Ik moet vooral niets
Dat zegt mijn hoofdpijn
Harder dan ik negeren kan.