Als het niet de morgen was dan was het misschien de avond geweest
Die schimmen op je ziel gooide
Met het gemak waarmee je ze opslokte
Nam alsof het het geschenk was
Waar je je hele leven op had gewacht
Waren het niet mijn woorden dan waren het waarschijnlijk je eigen geweest
Die gaten in je hart schoten
En het genot waarmee je de wereld toonde
En ze tentoonstelde als een trofee
Waar je hard voor had moeten werken
Als het niet het gewicht van de wereld was geweest dan wel van je ziel
Die je je hoofd deed buigen
En het je onmogelijk maakte
Zodat jij kon genieten van dat
Wat iedereen graag heeft; medelijden
Voor wanneer de waarheid komt, traag of met een noodgang
En je voor je voeten gooit
Dat wat je altijd al wel hebt geweten
En niet wilde zien aankomen
Dan draai jij je hoofd, laf
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten