Het licht heeft mijn schaduw doen verdwijnen
en toen de zon kwam smolt mijn ziel
Ik heb het geprobeerd te stoppen
maar ik wist zodra ik viel
Dat stoppen niet een kwestie was
en doorgaan niet een zaak
Ik wilde nog niet opgeven
maar dat gebeurde vaak
Door een klein simpel bovenlicht
kwamen kleine stroken geheel
Ze lichtte wel de kamer op
maar verergerden het geheel
Toen er niets van me overbleef
en iedereen was gegaan
Was ik niet meer dan licht papier
een herinnering zonder naam
Een lege bladzij in een boek
een lang vergeten lied
Mijn gezicht is nu verdwenen
maar mijn erfgoed niet
Hoewel je me niet meer zal kennen
ben ik niet slechts een vaag gevoel
dat je kunt blijven onder drukken
Een splinter aan een stoel
Ik ben onmiskenbaar
aanwezig in de nacht
een kleine zachte fluistering
een geheim dat lacht
Een kriebel in de eenzaamheid
een onbeheerste steek
Spijt zal je hebben dan mijn lief
Hoe goed het idee ook leek.
Jip
1 opmerking:
of het licht nu de schaduw
heeft doen laten verdwijnen
of dat het duister het licht
niet heeft kunnen grijpen
beide zijn in essentie één
Een reactie posten