Hij omarmt haar in de zwarte nacht
voordat de eerste ochtendstralen
haar schaduw bij hem wegrukken
Hij houdt vast aan verloren beloftes
en vergeten idealen
aan een liefde die geblust is
Hij geeft om een lege schaal
die nog enkel resten bevat
van wat hij ooit mooi vond
Hij bemint wat er overblijft
als verder alles vergaan is
en je het stof wegblaast
Hij vergeet al het lispelende kwade
hij vergeeft alle loze zonden
Hij laat zich zelf zien
als iemand zonder wil
Hij speelt het spel
met losse handen
zonder vallen
maar met opstaan.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten