Met trillende lippen spreek je woorden
die ik niet ken en die me stoorden
Het moest zei jij ik twijfel nog
het stoort je niet je sprak ze toch
Zelfs met mijn vingers in mijn oren
kon ik het ritme nog horen
Je keek me aan terwijl je sprak
met zo veel eenvoud en gemak
alsof het niet de reden was
een volgende stap net uit de pas
Je trilde onder hun gewicht
je knipperde tegen hun licht
Maar nimmer kon jij overzien
Dat het einde was en niet misschien.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten