Ik knijp mijn ogen dicht
tegen het felle ochtendlicht
Een minuut te vroeg vertrokken
Een conclusie te laat getrokken
Ik wentel mij nog even in een wereld heel alleen
Ik loop er niet naar toe, ik ga er dwars doorheen
Een sliertje mist omhult mijn jas
Een voetganger vertraagt zijn pas
En niets lijkt op de herfst te lijken
Zelfs de treurnis die mag wijken
In een bruin met gele wereld en een felle ochtend zon
Omarm ik dan toch maar de dag, die zo regenachtig begon
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten