Ze hadden het me anders beloofd
We zouden lopen over witte velden
die gekust waren door de bevroren dauw
waar een kleine zon haar stralen
op liet weerkaatsen
die in jouw ogen een spectrum van kleuren deed ontwaren
Er zouden kleine lichtjes zijn
die heerlijk geurende bomen
Waaronder ik me in jouw armen
zou verstoppen tegen de kou
Engelen gezang
hoge heldere stemmen die hoogtepunten zouden brengen
Met alle heerlijkheden die een mensenleven
zou kunnen brengen
Ze hadden me beloofd dat ik jouw lippen
zou mogen zoenen onder takken
die men aan balken zou hangen
Men had gezegd dat rode wangen
ogen loom maakte
Pure romantiek gevangen in glimmende ballen
en flakkerende kaarsjes
waarin lichamen uitkwamen als zijnde
een perfecte kopie van
ik noem maar de David van Michelangelo
of de Venus van Milo
Maar al deze beloften en al wat niet meer was..
Het werd eerst nog herfst
met storm in mijn haar.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten