Ik sta op mijn tenen
om over de rand te kijken
zodat ik kan zien wat er verder nog is
maar hoe ver ik ook rek
en mijn haren uitstrek
blijft de rand buiten mijn bereik
Aan de toppen van mijn vingers
probeer ik mij op te trekken
aan resten van hoop
die aan mijn voeten liggen
Ik creëer opstapjes
van achtergelaten ruimtes
maar nooit kijk ik over de rand
wanneer ik zeeen gehuild heb
omdat wat ik liet
Kijk ik naast me en zie
een groener veld
dan ooit te voren
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten