Ik weet nooit zeker of het vlinders zijn
die in mijn hart neerstrijken
en verwarring zaaien
Soms zijn ze met een enkel handgebaar
de wereld in te wuiven
Soms lijken ze eeuwig te willen schuilen
in het ritme van mijn hart
Ik denk soms dat het bijen zijn
die in mijn hoofd vertoeven
en daar zacht blijven prikken
Soms zijn ze te negeren
en enkel zacht gebrom
Soms lijken ze hun angel dieper en dieper
in mij te willen boren
Vaak weet ik dat het emoties zijn
die ik een plek moet geven
niet in mijn hart of hoofd
enkel in mijn leven.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten