Je speelt met je vingers een melodie
die ik niet ken
en niet wil kennen
je trommelt oorverdovend op het lege canvas
een stilleven dat verstilt wegwandeld
ik ken het wel
maar ik wil het niet kennen
je speelt vol overgave
een valse loftrompet
waar het alegro over zou gaan
in punctueel staccato
nam jij met een geheel ongenoegen
de stok over
en klaagde je tot
de nacht viel als een wit doek
Je wereld in een notendop
niet te kraken voor de sterveling
met spijt neem ik deel
aan deze vertoning achter gesloten gordijnen
niemand ziet
dus er bestaat
in het geheel
niets meer
del capo mijn vriend
del capo
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten