Je zweeft hoog boven me
hoger dan ik kan reiken
Misschien als ik spring
maar dat moet nog blijken
Ik kijk omhoog
ik kan je zien ik kan je horen
Het is tervergeefs
ik heb al verloren
De herinnering slijt
jouw hand in de mijne
Ik herken het nu nog
in tijd zal het verdwijnen
Je stem klinkt hol
in de gaten die je achter liet
Je zal slijten
zonder verdriet
Zal je me missen
als de wolken vergaan
Je zal me vergeten
zo is het altijd gegaan
Dus zweef je boven me
hoog heel hoog
als mijn eigen engel
Met een knipoog
Jip
2 opmerkingen:
hoog boven je
in een oceaan
van vergetelheid
knipoog ik gelaten
vult mijn stem
onzuiver de gaten
die ik achter liet
om daar te slijten
les mijn toost
onzuiver de dorst
zodat je de volgende
niet zult missen
hoog boven je
verloren zwevend
in een oceaan
van vergetelheid
Een reactie posten