Onder het schemerige licht van de flikkerende lantaarnpaal
zie ik hem staan
Handen in de zakken en het hoofd licht gebogen
Tussen je nonchalant uitgeblazen rookwolken
zie ik fel oranje lichtjes in zijn gezicht
Hij staat daar
enkel te staan
Te wachten tot het leuk wordt
of spannend
Denk ik mij in
Af en toe worden denkbeeldige steentjes
richting de lege straat getrapt
en even zo vaak zie ik zijn gezicht oplichten
in hel wit electronisch licht
Tussen zijn onverschillige ogen
en zijn zware wenkbrauwen
Zie ik een mond die ik herken
Ik doe mijn gordijnen nog niet dicht
en zet wat water op
Straks komt het thuis en zal ik vragen
of het leuk was
hij zal waarschijnlijk wel ja grommen
niet wetende dat ik weet
dat hij nooit verder is geweest
dan die lantaarnpaal die zacht flikkert
als de wind tegen de bovenkant blaast
Groot worden doe je gelukkig nog altijd in stapjes
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten