Hoewel ik weet
dat buiten een witte wereld wacht
opgesierd met plat getrapte vlakken
die glinsteren in een opgewekte maan
Het ijs tinkelt af en toe tegen mijn langzaam opwarmende ruiten
en tocht kruipt door de kieren naar binnen
Ik weet dat het winter is
en hoe de wereld buiten
zich allang heeft ontvouwen als een gemiddelde kerstkaart
Zonder de bijbehorende bomen, kaarsen en ballen.
Zie ik van dat alles helemaal niets
Als de stroom uitvalt
is voor mij de wereld
zwart met zwarte vlekken
wel zo rustig
Geen opmerkingen:
Een reactie posten