Schuifelend en vol twijfel
schoof het mijn leven binnen
Als een schaduw van een lamp met net iets te weinig wattage
achter een veel te grote plant
Ik heb het niet gehoord
of aan zien komen
Ergens aan de wand van mijn gedachten
plakte het echter al langer vast
aan opgedroogde stukjes vergeeld plakband
kromgebogen punaises en afgebroken spijkers
Misschien had ik mijn ogen
eigenlijk willen sluiten
En met m'n rug tegen de muur en hakken in het zand
simpelweg door willen struikelen
tranen op mijn wangen die de eeuwige strijd niet eens konden weergeven
Zo zag ik mijn paden tegemoet
Maar met mijn benen onder mij gevouwen op een andere bank
voel ik de warme thee in mijn handen en roer
Geen residu
In wankel nog een beetje
in deze nieuwe staat
Van eigenlijk best wel heel gelukkig zijn.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten