Rusteloos wandelt de avond door mijn kamer
wetende dat hij over enige uren
harteloos verstoten wordt
door een opkomende nacht
en daarna een ochtend en een middag moet wachten
tot hij mijn woonkamer weer tot de zijne kan maken
in de restjes van mijn licht
lijkt alles schimmig en onduidelijk
net zichtbaar maar niet echt
Ik zie hem gaan
handen op de rug
het hoofd gebogen
Ik fluister hem toe dat hij deze maanden
steeds vroeger mijn huis zal mogen betreden
Hij hoort het niet
Je kunt ook niet alles personificeren
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten