verstopt
achter in de kast met slot
waarvan ik de sleutel
ergens heb neergelegd
zodat ik die als verloren kan beschouwen
Toch rammellen de scharnieren van de deur
zelfs als ik niet kijk
en de wind er niet waait
proberen ze open te klappen
alsof ze willen zeggen, ik ben er nog
Ik weet dat er mijn jas hangt
met zakken vol zand en stenen
met stiksels die prikken
in de huid van mijn nek
die ruwe plekken achter laat
daar waar de ceintuur knelt
en een lucht meedraagt die ik nooit meer zal willen ruiken
en daarom nooit meer zal willen dragen
maar niet weg kan gooien
Omdat ik de sleutel ergens neer heb gelegd
waar ik hem niet meer hoefde te vinden.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten