Ik denk dat ik je naam wel wist
toen je nog dicht bij mij was
Toen ik nog durfde te schuilen
onder jouw paraplu van woorden
Ik verwacht dat ik hem uitgesproken heb
zelfs met liefde en genegenheid
Misschien wellicht een keer te veel uit mijn onmacht wat te hard
maar ook ik ben enkel mens
De letters heb ik meer dan eens
langs mijn lippen laten glijden
En geproefd met het puntje van mijn tong
om vervolgens de glimlachen om de zacht zoete smaak
Ik denk dat ik je naam wel heb gekend
Toen mijn gedachten nog niet kolkten
en mijn woorden minder giftig waren
De boodschap minder vaak voorzien
van afkeer en afwijzing
Ik nog niet bukte als jij je hand uitstak
En op mijn roze canvas geen tekeningen van jouw onmacht stonden
Misschien zou ik je naam wel kunnen zeggen,
maar het zal nooit meer de zelfde zijn
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten