De onmetelijke luiheid
Waarmee hij het leven neemt
Is vrijwel synoniem
Met het tempo waarin zijn kansen verdampen
Hangend langs plekken waar ik nooit zal komen
Of zou willen gaan
Alles scheef en vermoeid aan zijn lijf
De drama die uit zijn ogen lijkt te druipen
Weerklinkt tegen de muren van de gang
Als zijn woorden de deur doen dicht slaan
En als wij hoofdschuddend zijn tempo
Proberen op te schroeven
Zal hij enkel remmen
Niets doet er toe behalve wat men zegt
Hoewel wij in de verste verte
Niet in de buurt van men komen
De onoogelijke luiheid
Waarmee hij de dagen soldaat maakt
Zal hij ook missen
Als hij ouder wordt
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten