De eindstreep

In diep rode letters schreef hij mijn naam
hartverscheurend op papier
geschept uit de dingen
die wij beide dachten lief te hebben
Achteloos smeet hij de woorden op papier
omdat nergens meer restricties aan verbonden waren
Ga maar als je denkt
dat groener gras ook groener blijft
Blijf maar als je meent dat er niet meer is
Maar doe niet langer alsof
er niet meer is dan men ziet
Ik voel hoe beurs de stukken zijn
die ik niet langer lijmen kan
Vermeende angst in mijn ogen
als ik mijn eigen blik
in de spiegel ontwijk
Ik kan niet begrijpen waarom jij
die mijn naam in rode letters schreef
en me zou leren van de liefde
Meende het recht te hebben
me te leren van wat
de wereld verder nog bood
daar waar het grijs over ging in het zwart
Een stortvloed aan tranen
aan mijn ogen bleven plakken
Ik je mijn tranen niet meer gunde
Ik heb gegeven wat ik kon
de zee en de hemel
mijn lichaam, nooit mijn ziel
Je nam wat je gaf en ik
zei dat het goed was
Genoeg was.. wees maar gewoon
dat wat je zijn kunt
Met rode letters op papier
geschept in je zonden
en dat wat je bent
schrijf ik enkel nog op
Het was genoeg, het einde inzicht
en deze keer red ik
de eindstreep.

Jip