In de palm van mijn hand
zit in het heel klein
een gevoel en een woord
dat daar flinterdun
speelt met gedachten
en gevoelens
die eigenlijk misschien
wel niet mogen
of kunnen
en er zo ontzettend zijn
dat ik mijn vingers
blijf sluiten
knijpen
bijna
omdat ik bang ben kwijt te raken
wat ik verstop in mijn hand
om dan te ontdekken
dat ik het nooit heb gehad
in mijn handen
De waarheid balt mijn vuisten
en nu enkel nog
met zwakke woede
na zoveel tijd
kan ik met open handen
gericht naar zon of regen zeggen
dat wat ik koesterde
ben ik zelf
geluk in mijn handen
is mijn leven
Leef mij
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten