Klaar

Het eindigt

allemaal

wel een keer

Het is over

klaar

genoeg

Alles stopt,

maar zelden

Wanneer jij dat wil

Jip

Verkering

Hij hield mijn hand vast
zoals in de film
met zijn duim
geklemd over mijn vingers
ik laat je nooit meer los
of gaan
Zijn tred vertraagde zich
tot de mijne
zodat wij samen
hand in hand
arm in arm
verder konden gaan
Zijn stem raakte mijn oren
trillend langs mijn armen
en mijn nek
begreep ik hem
en hij mij
Het was daadwerkelijk aan

Jip

Ik hoop dat ik eerder sterf

Ik ben zo veel vergeten
dat wat ik wel weet
een prominentere plek
in mijn leven heeft in genomen
Ik ken het blauw nog
van de bloemen
en de lucht
en ooit de zee
Het wit van de schapen
onder wolken
en ooit de zee
Het grijs
van regenbuien
olifanten
en ooit de zee
Ik ken het dood
van gras
en schapen
bloemen
en olifanten
en ooit
maar niet meer in mijn leven
ooit de zee

Jip

Goedemorgen

Slappe vingers roeren in hete koffie
nagels worden week van het gloeide goedje in het teer porseleinen kopje
Bij gebrek aan zilveren lepels giet ik het
mondjesmaat over mijn tong
Als het bitter langzaam overgaat
en mijn lippen niet langer voelen als verbrand vlees
Probeer ik te spreken
maar mijn onsamenhangende woorden
worden ook na de koffie geen betekenisvolle zinnen
Waarna ik enkel nog tracht te staren in de opkomende zon
verstopt achter wat waterige sluierbewolking
Ik hoop dat de bewolking vandaag
nog wat optrekt
We maken er maar wat van

en ik neem een kopje thee
Goedemorgen

Jip

Kleuren

Ooit toen ik nog jong en onbezonnen was

ik noem het gisteren

Kleurde ik mijn wereld 

met dikke strepen waskrijt 

Om deze vervolgens

te bekijken door een felroze bril

Glimlachend om de malligheid 

van jeugd en onwetendheid

Sta ik vandaag met kleurpotloden

wijfelend aan de rand

wat kleine droedels te schetsen

met tussen mijn tanden

een grote gum geklemd

Vanuit mijn ooghoek lonkt

het whiteboard met zijn wegveegstiften

Maar ik geef niet toe

En voor de toekomst

ik noem het morgen

Zet ik de oostindische inkt

vast klaar

De held

Jip

Wasgoed

Brommend roept de wasmachine van mijn buurvrouw
dat hij bijna zo ver is om al haar was
gewassen en wel
weer aan haar terug te geven
Straks drie korte piepjes
waarna ik haar naar boven zal horen lopen
en straks met een zachte klik
haar droger dicht zal horen gaan
Mijn wasmachine is nog lang zo ver niet
die bromt nog niet
maar rommelt wat
Straks weet ik
dan zal hij
PIEP PIEP PIEP
door mijn huis doen klinken
minutenlang
Totdat hij door krijgt dat ik hem
heel kunstig gewoon negeer
Uiteindelijk zal hij zwijgen
Als ik naar boven loop
om enkel handdoeken in de droger te proppen
en de rest straks aan de lijn te hangen
wapperend in de wind
dan is haar was allang droog
en opgevouwen
in de kast waarschijnlijk zelfs
Terwijl het mijne
in manden in mijn huis staat

Ik denk wel dat de buurvrouw
ook wel eens
een vlek niet uit het ondergoed krijgt gewassen.

Jip

Verhalen

In de betrekkelijke stilte die rond mijn hoofd waait
ontspinnen duizenden verhalen
Gezwegen hebben wij wendingen die niemand aan zag komen
Maar uitgesproken blijken zij plat en voorspelbaar te zijn
Vol zet- en drukfouten
vreemde zinsconstructies
en gemiste interpunctie
Heb ik geprobeerd ze te delen met het geheel
maar niemand die wilde luisteren
Dus droom ik zelf rond
in mijn verhalen
Waar witte konijnen nog van kunnen leren
en grote potvissen in kunnen verdwijnen
Ik glimlach als ik ga slapen
foutloos dromend van dat wat niemand anders weet.

Jip