en op twee wankele benen
staat hij vanmorgen zijn mannetje
Met zijn hakken in het zand
maar met zijn veters los
vol tegen de wind in
Zandkorrels deren hem niet
zijn handen begraven in zijn zakken
en zijn hoofd met nek in zijn kraag
De ogen dichtgeknepen
en zijn mond is slechts nog
een smalle streep
Vandaag is alles anders
beter
Misschien
Anders
Zeker
Zijn voeten worden overspoeld door weemoed
wanneer hij de deur zacht in het slot trekt
Tot ziens mompelt hij
terwijl hij zijn hoofd schudt
Tot nooit
klinkt in de gang
Zo zeker als hij weet
de goede keuze te hebben gemaakt
Het liefste zou hij
zijn hoofd verstoppen onder het dekbed wat hij achter laat
terwijl de deuren als vanouds dichtslaan
Struikelend over zijn losse veters
kiest hij een van de vele wegen die voor hem liggen
Het is tijd voor nieuw zeer
heeft hij haar geschreven
Er staat een oude koe
naast getekend.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten