Mijn handen omklemmen de laatste resten
van dat wat ik waarheid noem
Met witte knokkels en gebogen nagels
houd ik krampachtig vast
dat waarvan ik bang ben
het kwijt te raken
In mijn rede weet ik
dat ik beter los kan laten
opnieuw kan beginnen
en verder moet kijken
Maar de emotie in mij
is niet bereid
om los te laten dat wat ik nog heb
Mijn waarheid
compleet uit de context
en uitverhouding gerukt
door de andere stappen
die ik allang heb genomen
Is Mijn waarheid
die ik in al zijn eigen onwaarheden
allang heb ontkracht
en tegengesproken
Toch wil ik houden
dat wat van mij is
waardeloos en onbruikbaar
Mijn Waarheid
waarin ik nog weet
waarom het ooit zo is geweest.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten