Gereden op witte paarden
stofwolken achterlatend
op verlaten bospaden
die kronkelend van stad naar stad gaan
Zo reden zij
in alle glorie
altijd op zoek
naar jonge maagden
die zij het hof zouden kunnen maken
Dat waren zij
niet eens eeuwen geleden
in boeken die sprookjes droegen
of die naam
Zo kusten zij menig prinses
nooit zo een vrouw
of meisje
terug het leven in
Ik draaf achter hen aan
mijn gedachten in strikvorm
aan hun ros gekoppelt
Neem mij
mee
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten