Zijn handen als dwalende zwervers
zoekend naar die ene plek van rust
Daar waar warmte als een fijne deken haar leven overvloeide
Hij stilt zijn honger met een overvloed aan warme kussen
Op haar koele blanke huid
Vol overgave speelt zij het spel
Wanneer beide een wandeling op onbekende paden voortzetten
De warmte streelt het stille ego
zoals alleen geliefden kunnen doen
Niets is meer belangrijk
in terluikse blikken, gestolen momenten
Waar hij en zij een wij vormt
Op een wandelend bed vol rozen
zonder doornen, zonder resten
Enkel puur wandelende handen op zoek naar lust
Ze stillen de honger met warme wangen
Jij en ik, gesproken op fluweel
We waren verdwaald in een bos vol ons, vol liefde
omdat er altijd meer is
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten